Zondag 25 maart

Vandaag gaan we maar relatief kort rijden dus we kunnen uitslapen. Toen we hier in januari waren was het dorp nog in de kerstsfeer. Nu is de versiering verruild voor paastaferelen.

Omdat het zondag is zie je weinig verkeer op de weg. Slechts een enkele vrachtauto, dat is fijn, maar het weer zit niet mee. Veel regen, dreigende luchten, hevige buien en af en toe wat zon. Wanneer we de vallei van de Maas passeren lijkt het wel alsof er een andere Maas naast de grote rivier door het landschap kronkelt, maar het is gewoon het overtollige water van alle regen.

In Luxemburg kunnen we tanken voor 1.57 . Om half drie komen we aan op camping Simmerschmelz, de plek waar we ook de eerste stop van deze vakantie hadden. We genieten van de overheerlijke schnitzel, de dame blanche ( cold mountain noemen ze het hier) en Wies duikt daarna het bed in met een sudoku. Jolanda gaat nog even bridgen op de laptop maar kruipt ook vroeg het nestje in. Het reizen is toch wel vermoeiend.  Morgen thuis. Heerlijk. 

Zaterdag 24 maart

We worden al vroeg wakker en hebben er zin in! We gaan richting huis. Nog even zwaaien naar Ellen en daar gaan we. Wat is het toch vreemd dat je zo naar huis kunt verlangen.

De reis verloopt voorspoedig. Jolanda doet het met haar ogen dicht en Wies met twee vingers in de neus. Makkie. Onderweg zon, regen en een regenboog. Het landschap wordt platter en minder interessant. We houden ons keurig aan de voorschriften van de dokter: twee uur rijden en tien minuten wandelen.

De rit is wel lang en we komen rond vijf uur aan op bekend terrein: de camping bij Troyes (Geraudot). De lucht wordt zeer donkergrijs en het begint al snel te donderen. Het temperatuurverschil vergeleken bij gisteren is maar liefst twintig graden.

We maken voor het eten nog een rondje over de camping met de winterjas aan maar als het opnieuw gaat regenen zijn we snel weer binnen.

Morgen naar Luxemburg waar we de schnitzel al besteld hebben. 

Vrijdag 22 maart 

Een goede dag vandaag. Na een prima nacht is het genieten van een warme dag met een strakblauwe hemel. De temperatuur loopt vandaag op tot 26 graden. 

We gaan met de camper naar de intermarché bij Montignac. Kan Wies even kijken hoe het is om de rijden. 

Wanneer we weer in de camper stappen belt David. Of het uitkomt dat hij en zijn vrouw Jane vanmiddag langs komen. Gezellig! En zo zijn Waldorf en Statler deze middag weer verenigd.

Wies voelt zich zo goed dat hij morgen wil vertrekken. We spreken af  om de rest van de reis om de beurt te rijden zodat het minder vermoeiend zal zijn en bij elke wissel tien minuten te wandelen. We nemen alvast afscheid van Ellen ( Gé is er niet), krijgen een fles wijn mee en we kunnen nog heerlijk buiten eten terwijl de volle maan opkomt. Hopen dat Wies zich morgen net zo goed voelt als vandaag. 

Donderdag 21 maart

Het is lente. Maar het is vandaag geen lente in de spieren van Wies. Hij is zo stram als een oude struisvogel. Vooral de kuiten hebben er geen zin in vandaag. We maken weer een wandeling en we lopen nu iets verder dan gisteren maar Wies heeft het gevoel dat hij gisteren een marathon gelopen heeft. Hij heeft het dertig jaar geleden gedaan dus hij weet nog hoe het voelt. Bovendien is zijn dikke teen ontstoken en daar heeft hij veel pijn aan. 

We besluiten daarom om vandaag maar niet meer te zwemmen en lekker in de zon te gaan lezen. Voetjes op tafel en rust.

´s Avonds komt Ellen langs met een grote bak patat en frikandellen. Wauw, wat heerlijk! Een paar dagen geleden dachten we nog dat Wies zoutloos door het leven zou moeten gaan en dat patat verleden tijd zou zijn. Het is smullen geblazen.

Woensdag 20 maart

Wat kan een mens opeens genieten van de simpele dingen in het leven.  Slapen zonder draden en zonder een bloeddrukmeter die brommend afgaat, lekker warm douchen, ontbijt met een bakje kwark met muesli, ach te veel om op te noemen.

Maar eerst komt operatie lijmresten verwijderen (die de plakkers hebben achtergelaten). Hoe doe je dat? Allerlei middelen worden uitgeprobeerd en na veel boenen is Wies lijmvrij. 

David appte gisteren dat hij een nieuwe kamergenoot gekregen heeft. En vanmorgen appt hij;  Can you come back? He makes too much noise. Maar gelukkig vertelt David ´s middags in een telefoongesprek dat hij ook weer thuis is.

Wies is nog niet sterk. We maken een korte wandeling langs de Vézère en we genieten weer van de natuur. Na enkele potjes kaarten gaan we ook nog even zwemmen. Wies vindt het spannend om het water in te gaan maar het gaat gelukkig goed. 

Verder lezen we wat in de zon en zijn we blij dat de eerste dag voorbij is. Hoewel het hier prima is kunnen we niet wachten om naar huis te gaan.  

Dinsdag 19 maart

Joepie de poepie. Wies is plotsklaps uit het ziekenhuis ontslagen. Maar laten we beginnen bij het begin.

Voordat hij slapen gaat mogen de steunkousen uit, wat een zaligheid. Wanneer Wies wakker wordt zit het zuurstofslangetje niet meer in zijn neus. Hij zet het  weer op zijn plaats en even later komt er een verpleegster met een stagiaire en wordt het slangetje er weer uitgehaald. De stagiaire gaat leren prikken en wel in de POLS en als er iemand niet tegen naalden kan is Wies het wel. De verpleegster doet het voor in de ene pols en de leerling doet de andere. Ternauwernood overleeft Wies het.

Dan gaan de heren weer op stap. Dertig meter de gang op en dertig meter terug. Vandaag wordt er wel een foto van gemaakt. 

Rond twaalf uur komt de arts hem onderzoeken en zegt dat Wies naar huis mag. Wanneer? Nu! Wanneer mag ik weer reizen? Over zeven dagen. Misschien ook over vijf dagen? oh, that's oké. 

Wanneer de arts weg is gebeurt er verder niets. Wies maakt het kaartspel af met David en dan bevrijdt hij zichzelf maar van de bloeddrukmeter en de plakkers op zijn borst, die overigens vanmorgen net vernieuwd zijn. Hij appt Jolanda of ze hem wil komen halen. 

Hij krijgt desgevraagd nog een medisch rapport mee voor de verzekering en dan kunnen we naar de camping. David blijft alleen achter. Hij hoopt dat hij morgen naar huis kan. Adressen worden uitgewisseld en dan is het tijd om afscheid te nemen. Nog even langs de apotheek voor medicijnen maar Wies heeft verder  geen richtlijnen meegekregen wat betreft zout of alcohol of iets dergelijks. 

Het is wel even wennen om bevrijd te zijn. Wies geniet er enorm van dat hij nu niet meer aan de toeters en bellen gekoppeld is, niet meer om het half uur het gebrom van de bloeddrukmeter en hij geniet uitermate van het broodje tonijn met een pilsje. Proost! Op het leven.

Maandag 18 maart

Vandaag alleen maar goede berichten.

Vanmorgen komt er een video binnen waarop via de echo het hartje van de baby te horen is. Ontroerend dit nieuwe leven.

Wies mag samen met buurman David over de gang lopen. Allebei  hun ziekenhuisjasjes aan, slofjes, en daar gaan ze als Waldorf en Statler van de Muppets. Wat jammer dat daar geen foto van is. Ze gaan de hoek om naar de andere vleugel maar ze worden als twee schooljongetjes terug gestuurd. Alleen op je eigen gang!

Wanneer Jolanda om twee uur er weer is trekt Wies zijn stoute schoenen aan, of in dit geval zijn stoute kleren en ze wandelen samen naar buiten. Heerlijk in het zonnetje samen op een bankje. Wel even wennen aan het felle zonlicht. Wat wil een mens nog meer!

De berichten van het personeel zijn steeds tegenstrijdig. Vandaag spreekt Wies een arts die zegt dat Wies wellicht overmorgen naar huis mag. Kijk, daar kikkert een mens van op. Nu maar hopen dat de beste man het bij het rechte eind heeft.

Wanneer het eten bezorgd wordt rijdt Jolanda weer naar de camping. Ze maakt dagelijks een omweg zodat ze niet via smalle bergweggetjes hoeft te rijden. Normaal zou ze al verdwalen wanneer ze van Norg naar huis zou lopen maar nu hoeft ze maar drie keer af te slaan, waarvan twee keer gedwongen omdat de weg ophoudt. Simpeler kan het niet. Het betekent wel dat ze nu drie kwartier onderweg is.

Thuisgekomen gaat Jolanda zwemmen. Ze had vanmorgen met aqua joggen mee mogen doen, maar ze heeft het op haar manier te druk (wassen, water bijvullen, etc.) maar dat kan ook een smoes zijn om er onderuit te komen.. Wel even gekeken. Wellicht iets voor de volgende keer. Nu heeft ze het zwembad voor zich alleen. Daar is ook niets mis mee.

Hé hoor ik je denken, ze stond toch alleen op de camping? Ja dat klopt en de Zwitsers zijn ook alweer vertrokken maar het zwembad wordt ook gebruikt voor schoolzwemmen en deze vereniging kan er ook gebruik van maken.

Zondag 17 maart

Vandaag goed en slecht nieuws. Laten we met het goede nieuws beginnen. Wies mag het bed uit. Hij mag in de stoel zitten en naar de wc lopen. 

Het gaat voorzichtig: eerst liggend de bloeddruk meten, dan zittend en tenslotte staand. En daarna mag hij naar de wc lopen. Het is een hele verademing dat hij niet meer liggend hoeft te plassen of te poepen. Het is wel een onderneming omdat hij eerst losgekoppeld moet worden van alle toeters en bellen. Hij ligt al niet meer aan het infuus en de naald gaat er nu ook uit.

Nu kan hij ook patience aan de buurman leren, vrienden voor het leven!

En dan wordt er een echo gemaakt. Wies wil graag van de arts horen wanneer hij naar huis kan. De arts wil daar geen uitspraak over doen maar na aandringen zegt hij dat Wies nog minstens vier of vijf dagen moet blijven. Dat komt hard binnen. Het blijkt dat het zuurstofgehalte in zijn bloed niet voldoende is. De bloeddruk en de polsslag zijn goed maar het hart moet te hard werken.

Wanneer de arts weg is komt Ellen op bezoek. Zij had een wandeltocht in de buurt en verwent hem met pannenkoeken. Daarna is Jolanda er weer. Geen idee hoe lang het bezoekuur is maar ze wordt nooit weggestuurd.

Weer bij de camping wordt ze uitgenodigd om bij Ellen en Gé patat te komen eten. Het lievelingseten van Wies. Voorlopig voor hem geen frietjes meer helaas.

De hond ligt er ook  gezellig bij.

Zaterdag 16 maart

Wies heeft weer een goede nacht gehad, zijn buurman snurkt gelukkig minder hard dan Jolanda. Een verpleegster vertelt dat hij misschien vandaag in een rolstoel mag. Daar verheugt hij zich erg op want soms weet hij niet meer hoe hij moet liggen. Maar je hoort Wies niet klagen in tegenstelling tot zijn buurman die veel zucht ( It's like a prison). Het is wel handig dat de Engelse buurman goed Frans spreekt en kan vertalen wat de zusters zeggen.

Maar helaas, grote teleurstelling, vandaag nog geen rolstoel zodat Jolanda nog niet kan oefenen voor later wanneer ze zijn rolstoel mag duwen. De pols en de bloeddruk zijn goed maar Wies houdt vocht vast en daarom is hij al drie dagen op een compleet zoutloos dieet. Bij zijn maaltijd zit een stukje kaas en omdat hij niet van kaas houdt mag Jolanda het hebben. Jakkes, er zit geen smaak aan!

Jolanda is niet meer de enige gast op de camping, een eindje verderop staat een andere camper. Vanmorgen maakt ze een praatje met de Zwitserse buurvrouw. Zij en haar man hebben een sabbatical en reizen al ruim een jaar door Europa. Jolanda vertelt dat haar partner in het ziekenhuis ligt. 

Er komen veel berichtjes binnen voor Wies om hem beterschap te wensen. Soms komt steun uit onverwachte hoek en het is ontroerend om te merken hoe iedereen meeleeft. Maar niet alleen Wies, ook Jolanda krijgt veel steun. Terug bij de camper na het bezoek aan het ziekenhuis hangt er een plastic zak aan de deurkruk met daarin een lekkere koek en een briefje. Van de buren! Ach, daar krijg je toch tranen van in je ogen, zo lief. 

Vrijdag 15 maart

Wies heeft google translate op zijn telefoon gedownload waardoor het beter mogelijk is om dingen duidelijk te maken. Vannacht  heeft Wies vier uur achterelkaar kunnen slapen en daarna nog twee uur. Hij had gevraagd of de bloeddrukmeter die elk half uur zijn werk doet af mocht. Dat kon niet maar in de nacht mocht ie om de vier uur zijn werk doen. De goede nachtrust doet hem goed.

Wies heeft veel haar (behalve op zijn kruin) en een plekje op zijn knie is haarloos en daar werden ook plakkers opgeplakt omdat die op zijn borst steeds loslaten vanwege al het haar. Maar Wies moet steunkousen aan en dus moeten ook de plakkers van de knie naar zijn borst. Het haar op zijn borst wordt geschoren zodat de plakkers beter blijven zitten. Het grote voordeel van plakkervrije knieën is dat hij op zijn zij kan draaien om te slapen.

Het bed van Wies wordt verschoond en hij krijgt een nieuw jasje aan. Het is een lange zodat het net een mini-jurkje lijkt. De steunkousen reiken tot aan de lies. Jarretelletje erbij en het zou  helemaal compleet zijn :)

Als ontbijt krijgt Wies twee harde plakjes stokbrood en tussen de middag kabeljauw met aardappelen, paté, ananas, kaas en een plakje brood. Als viseter smult hij van de kabeljauw.

Om twee uur komt Jolanda weer. Zij mag de elektrische bolide van Ellen lenen . Er wordt gekaart maar we kunnen het spel niet afmaken omdat Wies naar een andere kamer gereden wordt. Daar beginnen we een nieuw spel, maar ook dat wordt afgebroken want Wies krijgt een kamergenoot, een man uit Wales die nu in Frankrijk woont. Er hangt een gordijntje tussen hen in zodat ze wel kunnen praten maar elkaar niet kunnen zien.  `la chambre des étrangers´ wordt hun kamer al snel genoemd. 

Wanneer de maaltijd om 18:00 uur gebracht wordt gaat Jolanda weer naar de camping. Vanavond eet Wies gekookte koolraap, bakje appelmoes, wat plakjes ham en weer dat vreselijke soepje. 

Donderdag 14 maart

Gelukkig gaat het wat beter met Wies. Het was wel een onrustige nacht met wat hazenslaapjes Hij wordt af en toe gek van alle toeters en bellen die zijn bewegingen en zijn rust beletten. Hij krijgt medicijnen, roze pilletjes, Apixaban  een antistollingsmiddel, en een zuurstofslang in de neus in plaats van een masker. 

Hij voelt zich goed maar kan nog geen twee meter lopen. Dat mag ook niet. Hij moet blijven liggen. Ook liggend poepen, hetgeen niet lukt. 

Wat zeer spijtig is, is dat hij niet gewassen wordt door een lief, mooi zustertje maar dat hij het zelf moet doen!!! Hij krijgt een kom met lauw water, papieren washandjes en dat is het. Wies spreekt geen Frans en bijna niemand spreekt Engels zodat de communicatie vaak moeilijk is. 

Het middagmaal bestaat uit varkensvlees met linzen, een onbestemd soepje, champignons in tomatensaus en een appelgebakje. En ook nog een stukje blauwe kaas met een plakje stokbrood.  

Om 14:00 uur begint het bezoekuur en dan staan Jolanda en Ellen op de stoep. Mondkapjes zijn verplicht en gelukkig heeft Ellen er nog twee in haar tas zitten. 

Ellen gaat na een tijdje weer weg (nadat ze Wies overladen heeft met voeding en leesboeken) en Jolanda blijft tot 18:15 uur. Op dat moment wordt het avondeten afgeleverd: spaghetti met gehakt en een beetje kaas erover en weer een soepje waar smaak nog kraak aan zit. Toch fijn dat Ellen hem verwend heeft met eetbare zaken. De jongste zoon van Ellen en Gé die gisteren 20 geworden is, haalt Jolanda weer op van het ziekenhuis.

Woensdag 13 maart

Wanneer we opstaan voelt Wies zich opnieuw duizelig en hij gaat bijna weer onderuit. Nadat hij een tijdje gezeten heeft zakt het weer af. Wat te doen? Hier naar een dokter gaan of 60 kilometer doorrijden naar Ellen en Gé die goed kunnen tolken en vertrouwd zijn met het medische circuit. 

We besluiten toch door te rijden maar na een paar kilometer geeft Wies aan dat het niet gaat. Jolanda neemt het stuur over, oefent even op de parkeerplaats en rijdt dan verder. Helaas wordt de eerste afslag al te vroeg genomen zodat er direct gekeerd moet worden. Via bochtige bergweggetjes bereiken we anderhalf uur later camping ´Le Paradis´. Wies voelt zich inmiddels zo min dat hij niet uit durft te stappen. De hartslag is hoog en onregelmatig en Wies ziet grauw. Hij voelt zeer koud aan. De ambulance wordt gebeld maar het duurt maar liefst anderhalf uur voordat die arriveert. 

Er worden eerst de nodige formulieren ingevuld en wat testjes gedaan en Wies krijgt een zuurstofmasker op. Het is zo fijn dat Ellen vloeiend Frans spreekt en de boel kan vertalen. Helaas mogen we niet mee. En zo rijdt Wies alleen in een ambulance naar Sarlat.

In het streekziekenhuis (30 minuten rijden vanaf de camping) krijgt Wies vanaf 15:15 uur elektroden opgeplakt, wordt er bloed geprikt en krijgt hij een infuus. Dan gebeurt er tot 18:00 uur helemaal niets. Er komt een arts langs die geen Engels spreekt en later een Spaanse dokter die zeer gebrekkig Engels spreekt. Die doet wat testjes en hij geeft Wies een tweede infuus. De arts vertelt dat er een scan gemaakt zal worden van de longen.

Wies dut veel, maar echt slapen is er niet bij want elk half uur wordt de bloeddruk automatisch gemeten. Om 20:20 wordt duidelijk dat hij waarschijnlijk een longembolie heeft. Hij zal 3 tot 5 dagen in het ziekenhuis moeten blijven en daarna nog een half jaar medicijnen slikken. Hij stuurt een selfie naar Jolanda.

Uiteindelijk wordt hij overgebracht naar kamer 100 (geen grapje) en krijgt hij na tien uur iets te eten. Sinds het ontbijt heeft hij niets meer gehad. 

Dinsdag 12 maart

Het is waarachtig droog wanneer we opbreken. Wanneer Wies naar het toiletgebouw loopt voelt hij zich duizelig worden en opeens valt hij flauw. Hij probeert zich nog aan de reling vast te grijpen waardoor zijn val enigszins gebroken wordt. Hij is al vlot weer bij kennis en hij knapt vrij snel op. Het plan was om na de vakantie naar de dokter te gaan maar nu besluiten we dat hij morgen naar een dokter zal gaan. Omdat de afstand tot onze volgende locatie maar een uurtje rijden is besluiten we toch om verder te gaan. 

We gaan naar Jaap en Wick die vorig jaar naar Frankrijk geëmigreerd zijn. Jolanda heeft bij Jaap in de brugklas gezeten. 

Het is weer een fraaie tocht. Wat is de Lot prachtig. Er staat al veel in bloei. We gaan eerst nog even naar de Lidl. Wies blijft liever in de camper wachten. Ach, nu Frankrijk, dus andere producten en andere prijzen. De runderlapjes worden ook hier niet meer verkocht. Jammer. We komen al vroeg aan bij Jaap en Wick en Wies is direct bevriend met de gans.. We mogen gebruik maken van het gastenverblijf maar we verkiezen de camper. Na een rondleiding over hun landgoed (ruim 6 ha.) is het borreltijd. We zijn ook uitgenodigd om bij hen te eten. Een heerlijke vegetarische quiche. Het is een heel gezellige avond.

Morgen naar onze favoriete camping bij Ellen en Gé . De camping is nog niet open maar we zijn welkom en het verwarmde zwembad staat tot onze beschikking. Het belooft mooi weer te worden. 

Maandag 11 maart

Ach, zucht, opnieuw regen en de temperatuur wil niet verder stijgen dan 9 graden. Wat een triestigheid.

Maar waarachtig, rond half een wordt het droog. We trekken de wandelschoenen aan en lopen naar het dorp waar we vlakbij staan. We zijn zeer verrast. Niet alleen omdat op maandag alles dicht is, maar ook omdat het een zeer authentiek plaatsje is. Alles in originele staat en toch zeer vriendelijk voor toeristen ( twee openbare wc´s , de kerkdeur die open staat en de lichten gaan branden wanneer je naar binnen loopt).

Maar al snel valt er weer een bui en vluchten we naar de camper waar de hele dag de kachel brandt. En om half zes, jawel, zien we de zon nog even.

Zondag 10 maart

Wanneer we opstaan is het zowaar droog. Om negen uur gaat de wekker en om tien uur rijden we. We moeten weer in een keer zonder oprit vanaf de camping de snelweg op. Maar met de camper is het minder spannend dan met auto en caravan. Bovendien is het zondag en minder druk op de weg. We kunnen in een keer doorrijden. 

Het is de hele dag zonnig en we genieten van de rit, hoewel die wel lang is. Wanneer we bijna op de plaats van bestemming zijn (Montpezat de Quercy) wordt de lucht zeer dreigend. Wanneer we om half vijf arriveren begint het te hozen.  We zijn de enige gasten op de camping. Alleen een huisje verderop is bewoond.  

Op de laatste foto kun je fraai zien hoe we de laatste tijd gereden hebben.

Zaterdag 9 maart

Om half zes ´s morgens begint het te regenen, en regenen, en regenen .Er is geen bereik, dus spelletjes op de pc. of telefoon lukt niet. Ook de blog bijwerken gaat niet. We doen kaartspelletjes en Wies stippelt de route uit voor de komende twee weken. Twaalf uur later is het waarachtig droog!

We maken er gebruik van en lopen eerst via het strand en later langs de weg naar enkele restaurantjes verderop. Maar ze zijn veel te chique voor ons en zo belanden we uiteindelijk weer in het restaurant van de camping. Wies bestelt gegrilde inktvis en Jolanda pizza met 5 kazen. Lekker. 

Voordat we naar het restaurant gaan is er nog een schitterende zonsondergang. Dat is pas echt genieten. Wanneer we weer bij de camper aankomen gaat het opnieuw regenen.  

Vrijdag 8 maart

Vannacht regent het maar wanneer we opstaan is het droog en schijnt er een zwak zonnetje. We kunnen wel buiten eten maar met een vest aan. Wat doen we vandaag? De temperatuur is gedaald en de wind is aangewakkerd. Niet lekker om te fietsen. We besluiten om toch maar verder te gaan en een uurtje later zijn we op weg. 

De bestemming is een camping bij Tarragona. Via een smal paadje met kuilen waarvan je door het water niet kan zien hoe diep ze zijn, rijden we naar de camping. Helaas, hij blijkt toch dicht te zijn. We bellen een paar andere campings maar allemaal zitten ze vol. Camperplaatsen genoeg, maar we willen graag naar een camping. 

We besluiten door te rijden naar Barcelona. Daar waren we vorig jaar ook. We weten dat er steeds vliegtuigen opstijgen maar ook dat er een restaurant is. 

Wanneer we aankomen voelt Wies zich niet helemaal fit. De hongerklap noemt hij het zelf. Maar ook na een boel suikers gaat het nog niet optimaal. Omdat het restaurant op de camping vandaag alleen maar pizza´s serveert besluiten we spaghetti te eten in de camper.  

Donderdag 7 maart

We hadden vandaag slecht weer verwacht maar het valt honderd procent mee. Er is wel wat bewolking maar de temperatuur is nog goed.

Dit is wel een bijzondere camping. Er staat een prachtig huis op met een schitterende tuin, de entree is zeer chique en er lopen pauwen rond. Maar de camping zelf is gewoon doorsnee met ruim 150 plaatsen en maar een toiletgebouw. Er zijn wel genoeg toiletten en douches en we stappen op de fiets om erheen te gaan. 

Nadat we boodschappen gedaan hebben in de kampwinkel fietsen we over de boulevard naar het dorp. Alles is ingericht op veel toeristen ( grote camperplaatsen, enorme parkeerplaatsen voor auto´s , en veel bankjes op de boulevard) maar er loopt maar een enkeling rond.  Wellicht is het hier in de zomer erg druk. 

Omdat we nu toch echt slecht weer verwachten gaan we vandaag nog even heerlijk genieten in de zon. We zien steeds een voor ons onbekend vogeltje scharrelen. Volgens Wikipedia zou het een zwarte roodstaart zijn. 

Woensdag 6 maart

We nemen afscheid  van de camping vol grind en rijden verder richting Valencia. We hebben een camping op het oog die 40 km. boven Valencia ligt. 

Het is een gevarieerde reis. We verlaten een gebied waar veel akkerbouw is en waar het vlak is. Onderweg regelmatig dorre gebieden, soms beboste heuvels en ook dichtbevolkte plekken. Het is opvallend dat overal in Spanje het (snoei) afval verbrand wordt. Je ziet dan rookpluimpjes kringelen. Het lijkt best gevaarlijk met deze droogte en af en toe aanwakkerende winden. Het verbaast ons niet dat hier vaak bosbranden zijn. 

De camping lijkt vrij afgelegen te liggen en we besluiten een andere in de buurt op te zoeken. We belanden op een Spaanse camping met veel vaste gasten en verder campers van verschillende nationaliteiten. Het ligt pal aan een kiezelstrand. 

We gaan kaarten in het zonnetje, wandelen langs het strand en inspecteren het restaurant bij de camping die om 18:00 uur open gaat. We gaan weer eens uit eten.

Dinsdag 5 maart

Soms heb je van die dagen. We trekken een kastje open en gelijk stort er een potje naar beneden, precies op het ontbijt ( kwark met muesli). Vette bende. niet fijn om ´s morgens mee te beginnen.

Het is erg warm vandaag en na het ontbijt fietsen we naar een natuurreservaat voor vogels hier in de buurt. Wanneer we er net gearriveerd zijn krijgt Wies .... jawel ....een lekke band. Zucht. Nu zijn voorband. Gelukkig komen er net Duitsers voorbij (verder zien we ook geen sterveling) die plakspul bij zich hebben. En zo is in een mum van tijd de band gelapt en kunnen we verder. 

Normaal is dit een soort moerasgebied maar het is er erg droog. Er zijn kijkhutten waar je de flamingo´s en andere watervogels kunt observeren en in het riet schuilen vele fluiters.

Wanneer we weer terug komen op de camping is de bar geopend. We schuiven maar aan. We hadden aangegeven liever maar twee nachten te willen blijven en gelukkig is er iemand anders die morgen onze plaats kan innemen. Morgen dus weer verder, hoewel deze plek zeker voordelen heeft. Het grootste genot is de goede wifi.

Maandag 4 maart

Na twee maanden ongebreideld vakantie vieren wordt het toch eens tijd om een beetje op de lijn te letten. Vandaag bij de Lidl kopen we geen Marshmallows, geen chocolade, chips of worst. Dat zal afkicken worden. 

We rijden naar Tabernas, de plek waar cowboyfilms opgenomen werden. Aangezien Jolanda oma wordt koopt ze twee entreetickets voor senioren, geen probleem, het (groot) ouder worden went snel. 

In het filmdorp lopen veel figuranten rond, er worden filmscenes nagespeeld en andere acts opgevoerd met veel geruzie, dreigementen en pistolen met losse flodders maar waar je aardig van kunt schrikken.

Dan rijden we verder door de Sierra Nevada, hoewel we totaal geen sneeuw zien maar wel mooie vergezichten. We rijden langs marmergroeves en we genieten enorm van de rit.

We komen aan bij een camping bij Dolores van Nederlandse eigenaren (op aanraden van andere Nederlanders). Maar dit is de derde en laatste keer dat wij op een Nederlandse camping gaan staan! Weer alleen maar Nederlandse gasten. We zijn verdorie in Spanje en we horen alleen maar Nederlands om ons heen. We hebben voor drie nachten geboekt, we komen de tijd wel door. 

Zondag 3 maart

Opnieuw het mooiste weer van de wereld. Strakblauw en lekker warm, weinig wind. We fietsen naar Roquetas de Mar waar we het fort beklimmen en de vuurtoren bekijken. Het is druk, het is weer zondag en dus flaneren de Spanjaarden over de boulevard.  Er is nog een plekje vrij op een terrasje met uitzicht op zee en we genieten van een drankje en lekkere hapjes. Drie verschillende soorten tapas (inktvis, sardientjes en grote garnalen) waar we in totaal maar 2 euro voor moeten betalen. We hebben een echt vakantiegevoel, heerlijk. 

Terug op de camping scoren we een kartonnen doos waar we een schermpje van maken om uit de wind te kunnen kaarten. 

En dan komt er een verrassend mooi bericht binnen van Uhmra, de oudste zoon van Jolanda. 

Na het eten maken we nog een mooie strandwandeling. Morgen gaan we weer verder. 

Zaterdag 2 maart

Het weer is hetzelfde als gisteren en we starten met een potje kaarten op ons terras. Maar de wind wakkert wat aan en we laten het daarom maar bij een potje. 

We stappen op de fiets naar de Chinese bazaar 1,6 kilometer verderop. Hier is van alles te koop voor weinig geld. We kopen o.a. ook drie bloempotjes om thuis op te hangen. 

Wanneer we terug rijden is de wind al behoorlijk toegenomen. Wies schat windkracht 5. Omdat de ondersteuning van de fiets van Jolanda het niet doet besluiten we om niet verder te fietsen vandaag. De accu van Jolanda is echt dood. Het wordt dus verder een rustdag met lezen en kaarten in de camper.

Van de Italiaanse buurvrouw krijgen we waterflessen om op het zeil te leggen zodat het niet opwaait. Maar de wind is zo sterk dat we besluiten het zeil op te ruimen. 

De meeste mensen die we hier spreken zijn hier minimaal drie maanden. We vinden de camping fijn, maar drie maanden zou echt veel te veel zijn.

Vrijdag 1 maart

Het is opnieuw een stralende dag. Na een nacht vol dromen staan we fris en fruitig op en maken plannen om weer de nodige zaken te regelen. Zo hebben we een nieuwe stop nodig voor de wasbak omdat de oude water doorlaat, een lampje voor het spotje waarmee Wies leest, een scherm voor op het tafeltje buiten zodat we kunnen kaarten zonder last te hebben van de wind, en een nieuwe dop voor de watertank omdat we daar per ongeluk overheen gereden hebben.

We fietsen naar het stadje verderop (Roquetas de Mar) en bezoeken verschillende zaken maar uiteindelijk kunnen we alleen een nieuwe stop bemachtigen ( 65 cent).

Desalniettemin hebben we een mooie fietstocht  en genieten we van de activiteiten in de haven. Als klap op de vuurpijl komen we ook nog langs een Lidl. Wat wil een mens nog meer!

Donderdag 29 februari

Het is schitterend weer. De wind is gaan liggen, de hemel is strakblauw en het is een graad of twintig. We besluiten eerst ons verblijf hier te verlengen tot 4 maart, ondanks het gekakel en gegiechel ( nou ja, eerder gebulder) van de buren en de kassen die tegenover de camping al beginnen. 

Verder is het hier fijn. Er is een kampwinkel, een restaurant, de douches zijn perfect met een ruimte ernaast waar je de kleren kunt hangen het is schoon en er hangt een goede vakantiesfeer. Bovendien is het strand op loopafstand.

Onze eerste zorg is een nieuwe fietsband voor Wies. Zijn achterband staat al een tijdje op knappen en de bobbel is de laatste tijd voelbaar. Een paar kilometer verderop zit een fietsenmaker. Hij kan een nieuwe achterband erop leggen voor 32 euro. Om half acht kunnen we de fiets weer ophalen. 

De rest van de dag vermaken we ons op de camping en nadat we de fiets opgehaald hebben maken we nog een wandeling naar het strand. De zon is dan al ondergegaan.

Woensdag 28 februari

Eindelijk eens een nacht zonder hondengeblaf. Daar knapt een mens van op. Maar Jolanda ligt toch wakker omdat ze zich zorgen maakt over haar telefoon die hapert. Wat moet een mens tegenwoordig zonder mobiel!

Het is een mooie rit door de Sierra Nevada naar de kust. Wanneer we de kust bereiken rijden we al snel weer door de ´ plastic soup.´ Het blijft toch fascinerend zo´n landschap vol kassen. 

De camping ligt aan de kust bij Roquetas de Mar. Er zijn nog vier plekken vrij op deze enorm grote camping en daarvan mogen we er eentje uitkiezen. Normaal zouden we niet zo snel gaan voor dit massatoerisme maar na enkele mindere plekken kunnen we nu genieten van alle gemakken die deze camping biedt. 

Het is droog en zonnig aan de kust maar er staat wel een koude harde wind. We wandelen naar de zee (korte broek en jurk in plaats van winterjas) en na afloop zetten we het windscherm op zodat we buiten kunnen kaarten. Maar ondanks het windscherm is het niet ontspannen kaarten want de wind lijkt van alle kanten te komen.  

Dinsdag 27 februari

We nemen afscheid van de buren en vertrekken naar Granada. Maar eerst gaan we nog even gas tanken. Nou ja, even, we rijden naar drie verschillende tankstations en uiteindelijk bij de derde in Malaga is er gas.

We komen in Granada aan bij een camperplek op zeven kilometer van het centrum. We hebben niet gereserveerd maar gelukkig is er nog een plekje over. 

Het is koud, slechts 13 graden, dus de winterjas aan. We fietsen naar het centrum, bezoeken de kathedraal  (wauw, wat een ongelooflijke pracht en praal) en wandelen door de stad. Op een pleintje staan donkere jongens hun waren te verkopen ( schoenen, T-shirts, tassen, enz.) maar wanneer de politie langs rijdt pakken ze snel hun boeltje op en vluchten. Wat is het toch oneerlijk verdeeld in de wereld. Trouwens, in Spanje zie je heel veel politie rondrijden. Véél meer dan in Nederland. 

Tenslotte paella eten in een restaurantje. Op de terugweg weigert de ondersteuning van de elektrische fiets van Jolanda weer dienst. We hadden voor twee nachten gereserveerd maar omdat de fiets hapert en omdat er morgen  carnaval gevierd wordt in Granada besluiten we morgen verder te trekken naar de kust. 

Maandag 26 februari

Deze nacht is de hondenkennel gelukkig op afstand zodat we daar geen last van hebben. De buren vertrekken en trakteren ons nog op stroopwafels ter afscheid. Erg lief.  Het regent wel en het blijft in de ochtend regenen. Staan we eens op een camping met een zwembad dat open is en dan is het te koud om te zwemmen. Maar eerlijk gezegd is het ook geen bad om baantjes te trekken maar alleen om even af te koelen en dat is vandaag absoluut niet nodig. Wanneer het droog is maken we een ommetje maar de omgeving is weinig inspirerend. Bij elk huis waar je langs loopt slaan vaak meerdere honden aan. De eigenaren van deze camperplaats hebben er ook een stuk of vijf, waarvan vier geadopteerde zwerfhonden.

Het is slechts een graad of zestien en er staat een koude harde wind. We blijven de rest van de dag in de camper waar we ons vermaken met spelletjes, puzzelen en lezen. 

Alles ziet er picobello en gezellig uit op deze plaats, maar ook hier weer een IK VERTREK camping want de douche is nog niet af. Daar is de eigenaar druk mee bezig. Indien gewenst kan er bij hun thuis gedoucht worden. We zijn blij dat we morgen verder kunnen. 

Zondag 25 februari

We kunnen maar drie nachten op de camping blijven maar we vinden het niet erg om verder te gaan. We willen naar Granada maar liever niet in het weekend. De buren zijn naar een camping vijf kilometer verderop verkast en we besluiten daar ook heen te gaan. We zijn helaas wel verplicht om er twee nachten te blijven. 

Na een korte rit over een smal weggetje met zeer veel diepe gaten arriveren we bij camperplaats Rancho Pancho. Er is maar plaats voor vier campers en ook hier alleen maar Nederlanders, zowel de eigenaren als de gasten. 

We installeren ons en maken een wandeling. Dan komt er een appje binnen van buurvrouw Elle dat de bar geopend is. We schuiven weer aan. Enigszins dronken strompelen we weer naar de camper n een beregezellige middag. Ook hier horen we de honden alweer blaffen....

Zaterdag 24 februari

Het heeft vannacht geregend. De regen in combinatie met blaffende honden zorgt ervoor dat Jolanda een slechte nacht heeft. Bij elke camping hoor je wel ´s nachts honden blaffen, maar hier lijkt het wel of er een kennel vlakbij is.

Het is de hele dag droog maar het is wel fris. De zon verdwijnt af en toe achter de wolken en dan is een trui wel prettig. Vandaag wil een Europese kanarie wel even poseren.

Jolanda gaat naar de kapper, dat wil zeggen, een vrouw op de camping is kapster en knipt campinggasten. Verder doen we wat klusjes, o.a. de was. 

Deze camping doet ons denken aan de tv-serie IK VERTREK. Sommige dingen zijn prima voorelkaar en andere dingen zijn nog niet af. Zo kunnen er eigenlijk wel meer dan 10 campers staan (ruimte genoeg) maar omdat er nog maar een toilet af is waar bovendien ook de douche zich bevindt, dan is het af en toe behelpen op een plek met ruim twintig personen. Douchen op een plek waar zojuist iemand de grote boodschap gedaan heeft en waar een ander alweer staat te wachten. Het huis waar de eigenaren wonen ziet er van buiten wel prachtig uit.

Vrijdag 23 februari

Het uiterst staartje van storm Louis bereikt ook Zuid Spanje want het begint harder te waaien en de temperatuur daalt. Vandaag maar weer eens de lange broek aan. 

De broodjes die we besteld hadden liggen keurig op het tafeltje buiten op ons te wachten. 

Tot twee keer toe probeert Wies de lekke fietsband te lappen, maar hij loopt steeds weer leeg. We gaan daarom naar Cartama, het dichtstbijzijnde plaatsje om een nieuwe binnenband te kopen. Er is ook een Lidl in de buurt dus daar gaan we ook  gelijk even heen.

Weer op de camping worden we door de buren uitgenodigd om een wijntje te komen drinken. Er worden tips en reisverhalen uitgewisseld en het wordt een heel gezellige middag.

Wies kookt na afloop weer spaghetti alle Vongole, heerlijk. Daarna weer lezen en vroeg naar bed.

Donderdag 22 februari

We vertrekken op tijd want we willen onderweg nog twee plaatsen bezoeken. We gaan eerst naar Setenil waar sommige huizen tegen de wand van een ravijn aangebouwd zijn. Google Maps leidt ons bij het stadje naar een straat die steil naar beneden loopt en eindigt bij een parkeergarage waar een voertuig van maximaal 2 meter hoog in kan. Dat gaat dus niet lukken. Inmiddels staan er al andere auto´s achter ons en Wies probeert te keren in dit smalle straatje. Een spanjaard zegt dat we het smalle grindpaadje dat ernaast ligt (dat verboden is voor auto´s) in moeten rijden en dat we daar verderop kunnen keren.  Gelukkig blijkt hij gelijk te hebben. Pfffff

Vervolgens gaan we nog naar Ronda la Vieja waar de resten van een Romeinse stad zijn. Het is indrukwekkend, met name ook door de ligging en het fenomenale uitzicht. Ook hier vliegen de gieren laag over. 

Tenslotte rijden we via prachtige bergweggetjes naar camping Mariposa Libre, niet ver van Malaga. Het is een camping van Nederlanders en er staan tien campers, allemaal uit Nederland. Je kunt hier frikandellen, kroketten en patat bestellen en daar zijn we voor gekomen. Lekker! Helaas is ook hier weer het zwembad gesloten. 

Woensdag 21 februari

Vandaag gaan we in korte broek en T-shirt op de fiets naar Olvera. Het oude centrum is zo steil dat we moeten lopen naar de oude burcht. Maar het is de moeite waard. Na de rondwandeling zouden we kunnen  genieten van tapas op een pleintje in het centrum maar van de zes dingen dingen die we bestellen zijn alleen de garnalen en de aardappelsalade lekker.

Helaas krijgt Jolanda een lekke band op de terugweg. Wies haalt de camper op zodat de fiets vervoerd kan worden.

Morgen gaan we weer verder. Het is hier fijn maar er zijn ook nadelen´. De wifi werkt niet, het zwembad is dicht evenals het restaurant. Andere voorzieningen zijn niet in de buurt. Maar we genieten hier wel enorm van de flora en fauna en de zonsondergangen. Bovendien staan we vrijwel alleen met alle rust en ruimte.

Dinsdag 20 februari

We krijgen een berichtje van de verkoper van de camper. Het gas kan onmogelijk op zijn en we krijgen instructies om het te resetten. Na veel gemorrel lukt het. Hoera, we kunnen weer koken en koffie zetten.

Er bloeien hier veel bloemen (grote leeuwenbek, kersenbloesem, wilde geraniums enz enz) en dus zijn er veel insecten ( veel vlinders waaronder de Spaanse pijpbloemvlinder, zie foto) en veel vogels. Vanmorgen zien we 13 vale gieren overzweven, we spotten gekuifde leeuweriken, mussen, pimpelmeesjes, Europese kanaries, puttertjes en een roodborsttapuit. Ze willen helaas niet allemaal even stilzitten voor de foto.

In vele lantaarnpalen op de camping hebben hagedissen hun schuilplaats gevonden. Ziet er grappig uit.

Overigens, het weer kon vandaag niet beter. Onbewolkt, weinig wind en lekker warm. 

Maandag 19 februari

In Tarifa stonden we 100 meter vanaf een tankstation met LPG maar we dachten voldoende gas te hebben. Maar nu opeens doet het gasstel het niet meer. We rijden naar Olvera maar daar is geen LPG. Ronda is het dichtstbijzijnde station. Omdat het drie kwartier rijden is, bellen we voor de zekerheid. Helaas ook daar geen gas. Malaga wordt gezegd. Nou, dan maar even zonder. We hebben nog maaltijden in de diepvries die we met de magnetron kunnen opwarmen. En zo eten we op deze zeer warme dag hutspot met worst. 

We zitten voornamelijk in de schaduw voor de camper. Hoewel het ook nauwelijks waait hebben we toch het windscherm opgezet zodat we kunnen kaarten. Af en toe komt er een groepje vale gieren overwaaien op de thermiek. Het uitzicht is fantastisch en ook de zon gaat weer prachtig onder. 

Zondag 18 februari

We gaan vandaag naar Gibraltar. Via smalle obscure weggetjes bereiken we de camping waar een enorme plas water voor ligt. De camping is vol en eigenlijk spijt ons dat niet echt.

We rijden verder de bergen in. Prachtige landschappen trekken aan ons voorbij. Het ene mooie vergezicht na het andere. Uiteindelijk komen we aan bij camping Pueblo Blanco vlakbij Olvera, een prachtig bergdorpje De receptie gaat pas om vier uur open en tot die tijd gaan we eten en de camping verkennen. Het uitzicht is adembenemend. Die foto´s zullen we morgen op de website zetten. Vandaag foto´s van de reis.  

zaterdag 17 februari

Het is een stralende dag met weinig wind. Hier in Tarifa schijnt het bijna altijd te waaien waardoor het hier altijd druk is met (kite) surfers . Gisteren zagen we nog tientallen, vandaag helemaal niets.

We doen wat boodschappen bij de bazaar vlakbij de camperplaats. Deze Chinese winkel heeft werkelijk alles. De vrouw achter de kassa is aan het telefoneren en terwijl er afgerekend wordt praat ze gewoon door. Ze houdt even het pinapparaatje omhoog en dat is het. Verder geen boe of bah.  Het meisje achter de kassa in de kampwinkel gisteren nam nog net de moeite om het bedrag te zeggen en zij verdiepte zich daarna weer in haar boek, ook zonder groet.

We vinden Tarifa wel een leuk, levendig stadje. We fietsen er vanmiddag weer wat rond en na het avondeten bekijken we de zonsondergang. Hij gaat vandaag prachtig onder. 

Vrijdag 16 februari

We rijden vandaag verder naar Tarifa. He is opnieuw maar een klein stukje rijden. We hebben het naar de zin gehad op deze camping en we informeren naar de prijs wanneer we hier een maand zouden staan. Het is voor volgend jaar zeker een optie. We nemen afscheid van de honden van de buren die met z´n drieën aanslaan bij iedere hond die langs loopt. Het zijn mooie beesten maar we zullen hen toch niet missen. 

We rijden weer door een prachtig heuvelachtig landschap dat volgebouwd is met enorme windmolens. 

De camperplaats in het centrum van Tarifa is behoorlijk vol en ook best wel troosteloos maar het is goedkoop. Zeker drie keer zo goedkoop als de camping hier in de buurt. 

We fietsen door het stadje en genieten van het zonnetje en het uitzicht. We hebben voor twee nachten geboekt.  

Donderdag 15 februari

Geen bijzondere dag deze dag na Valentijnsdag. Het  regent een beetje wanneer we wakker worden en wanneer het droog is staan we op en doen we de nodige werkzaamheden om morgen te kunnen verkassen ( water bijvullen, wc leegmaken, grondzeil schoonmaken, fietsen op de camper enz.)

Maar de dag wordt toch heel bijzonder want wanneer we in het restaurant bij de camping eten doet Wies een aanzoek en Jolanda zegt volmondig  JA !!!!

Tijdens het eten bespreken we de trouwdag (2 september?) en de invulling ervan. Wat een heerlijke avond. Wel jammer dat Feyenoord gelijk speelt.

Woensdag 14 februari

Het is schitterend weer. We ontbijten buiten en na het ontbijt het gebruikelijke spelletje kaarten.  Maar de kaarten dreigen toch steeds te worden weggeblazen en daarom spelen we het tweede potje patience in de camper.

We fietsen naar het strand en maken een wandeling. Die elektrische fietsen hebben door de storm en regen het aardig te verduren gehad. Soms werkt de versnelling niet meer, dan weer hapert het display en sinds gisteren doet de ondersteuning van de fiets van Jolanda het helemaal niet meer. 

Wies heeft trek in een pizza. We hebben al veel pizzeria´s in de omgeving gezien maar ze zijn allemaal dicht.

´s Middags gaan we lezen en puzzelen in de zon en wanneer de zon ondergaat fietsen we nog een keer naar het strand. Helaas zakt de zon niet in de zee maar verdwijnt hij achter een wolk. 

Dinsdag 13 februari

Het is bewolkt wanneer we opstaan. We fietsen naar El Palmar. Hier in Spanje zien we voornamelijk ouderen die overwinteren. Af en toe een jong gezin maar in El Palmar voelen we ons opeens erg oud. Dit plaatsje is het walhalla van surfers en je ziet opeens geen ouderen meer maar jonge alternatieve gasten. Hoewel er in dit jaargetijde meer dan de helft leeg staat, wemelt het hier van de surfscholen, cocktailbars en andere hippe tenten en het is er druk. 

Als we terug rijden passeren we klepperende ooievaars en een echte cowboy, hoewel deze al wel bejaard is. 

´s Middags breekt de zon door en kunnen we eindelijk weer lekker buiten zitten. Iedereen zit buiten dus opeens zie je wie je buren zijn.

´s Avonds reserveren we een tafel  in het restaurant bij de camping en wel pal voor de t.v. Kunnen we Reaal Madrid tegen Leipzig zien. 

Maandag 12 februari

Het is vandaag bewolkt maar de temperatuur is wel goed. We gaan een wandeling maken door het natuurgebied achter de camping. De regenjassen worden al snel om de middel gebonden want het is binnen de kortste keren te warm met een jas aan.

Terug op de camping doen we de nodige klussen. Het zeil voor de camper wordt ontdaan van zand en water, er worden kleren gewassen, de camper wordt gestofzuigd, de tank van de WC geleegd, en Wies maakt tot besluit weer een heerlijke spaghetti alle vongolé. 

We hebben besloten hier nog drie extra dagen te blijven. 

Zondag 11 februari

Het regent wanneer we wakker worden. Het regent wanneer we ons vermaken in de camper. Het regent. Maar om half vijf is het droog. We gaan een frisse neus halen en lopen richting het strand via een wijk met smalle straatjes waarvan alle tuinen ommuurd zijn. Door de plassen wordt het geheel extra troosteloos.

We wandelen een uurtje en al die tijd is het waarachtig droog! Waarschijnlijk zit de hele camping uit verveling te internetten want de wifi is erg zwak. Uiteindelijk lukt het om de foto´s te uploaden.

Deze camping heeft een zwembad maar ook hier valt niet in te zwemmen.

Zaterdag 10 februari

Wanneer we opbreken verschijnt er een fraaie regenboog. Terwijl Wies het water bijvult begint het hard te regenen en in een mum van tijd is hij doorweekt.

We gaan eerst nog even tanken. De dieselprijzen zijn aanzienlijk gestegen. Nu tanken we bij een goedkoop tankstation al voor 1.49. Nog even naar de Lidl en dan rijden we zo´n twintig minuten naar de volgende plek. We willen naar een camperplaats maar die is onvindbaar. We belanden bij camping Pinar San Jose, vlakbij de vuurtoren van Trafalgar. 

Wanneer we geïnstalleerd zijn stappen we op de fiets richting de vuurtoren. De zee is nog erg onstuimig en het laatste stuk moeten we te voet afleggen omdat de storm het pad volledig onder het zand bedolven heeft. Zon en donkere wolken wisselen elkaar af maar de temperatuur is alweer aangenaam. We willen aansluitend uit eten maar de pizzeria is niet open en het restaurant bij de camping gaat pas om zeven uur open. We kunnen er wel een drankje bestellen, fietsen daarna nog wat rond en maken in de camper een lekkere maaltijd klaar met de befaamde runderlapjes van de.....juist! 

Overigens, ook hier in de buurt weer veel zwerfkatten.

Vrijdag 9 februari

De harde wind wakkerde gisteren aan tot een heuse storm. Het ging regenen en de zee beukte met veel lawaai op het strand. De camper stond te schudden en we vielen pas na drieën in slaap.

Vanmorgen overal grote plassen, de stroom bij de wc's is uitgevallen, een voortent van een caravan opgewaaid en het fietspad langs de weg ligt volkomen onder het zand. De storm houdt de hele dag aan en pas tegen vier uur piept de zon er even door en lijkt de wind wat af te nemen. Maar in de avond neemt hij opnieuw in kracht toe en regent het ook regelmatig.

We maken om vier uur even een wandeling langs het strand en we zien metershoge golven. Verder zitten we liever binnen. Morgen verkassen we naar een andere camping en we pakken alvast de spullen in en zetten de fietsen op het draagrek. De stroom valt ook in de camper regelmatig uit. Komt waarschijnlijk omdat de zon te weinig schijnt om de accu op te kunnen laden. We lezen bij een koplampje. 

Donderdag 8 februari

Het is koud en mistig wanneer we opstaan. We doen zelfs de verwarming even aan. Dat is voor het eerst sinds we in Spanje zijn. 

Af en toe lukt het de zon om een beetje door te breken maar de wolken zijn hardnekkig en er staat een harde wind van zee. 

We doen vandaag daarom maar niet veel. Even boodschappen doen, de buurman die aan het kitesurfen is bekijken en verder spelletjes en lezen in de camper met de deur dicht.  

Er patrouilleren verschillende boten hier voor de kust. Soms vliegen er ook helikopters naartoe.

Woensdag 7 februari

Gisteravond wilden we weer de tv uitproberen want Married at first sight zou weer komen. Veel gemorrel om de satelliet goed te krijgen en opeens vielen alle lampen uit. De satelliet had teveel stroom verbruikt. Gelukkig lukte het nog om een lampje aan te krijgen zodat we niet helemaal in het donker zaten. 

We staan hier zonder elektriciteit dus de zonnepanelen op het dak van de camper moeten ons van stroom voorzien.

Vandaag weer volop zon dus de panelen kunnen weer opladen. 

Vandaag maken we een wandeling naar de toren op de rotsen. je kunt hem vanaf de camper zien liggen.

Het is een mooie wandeling en we zien onder andere koninginnenpages en mooie vergezichten.

Terug bij de camping strijken er opeens een heleboel zwarte ibissen neer op een elektriciteitspaal vlakbij de camper. Wat een cadeautje.

Dinsdag 6 februari

Het is vandaag wat bewolkt maar de temperatuur is wel goed. We gaan eerst naar onze favoriete winkel. Ook hier is er eentje op 3 km afstand dus we kunnen er gemakkelijk op de fiets naartoe. We kopen weer voor twee dagen eten, rijden nog een rondje door het stadje en dan vragen we aan de Engelse beheerder wat we zoal hier in de buurt kunnen doen. Hij komt met een enorme waslijst aan activiteiten. We zullen hier daarom ongetwijfeld nog wel een tijdje blijven. 

Achter de camping ligt ook een natuurgebied, net als bij Isla Christina. Hier kun je niet fietsen maar wel prima wandelen naar een meer. We lopen naar het meer en maken mooie foto´s maar helaas zat het kaartje niet goed in het toestel zodat er niet een gelukt is.

Sinds we in Spanje zijn zijn we al op zoek naar een sleutelhanger met een stier eraan. In Sevilla hebben we wel een klein beeldje gevonden dat we op het dashboard plakken. Eigenlijk nog leuker dan een sleutelhanger

Maandag 5 februari

Aanvankelijk wilden we vandaag de hele dag in Sevilla vertoeven, maar de drukte van de stad is ons niet bevallen. We hebben een goede indruk gekregen dus we besluiten de kust weer op te zoeken. 

We rijden naar Barbate waar een camperplaats bij de zee is. Helaas blijkt de plek vol te zitten maar de eigenares biedt ons aan om buiten de ommuurde plaats te staan maar wel op hun terrein. We kunnen er voor de helft van de prijs staan totdat er dinsdag weer een plaatsje is.

Eigenlijk vinden we het best wel fijn zo buiten de officiele plek. Het is alleen jammer dat er een weg vlakbij is en die geeft veel lawaai.

We maken nog even een wandeling over het strand maar de zon gaat niet mooi  onder omdat er wolken opkomen.

We duiken al vroeg het bed in want we hebben nog wat slaap in te halen.

Zondag  4 februari

Gisteravond hebben we ongemerkt flink doorgezakt. Pas om 2;20 uur zochten we het bed op. Maar de wekker gaat wel weer op tijd want we gaan naar Sevilla. Het is maar een klein stukje rijden dus we doen rustig aan. 

We komen in Sevilla aan op een bewaakte camperplaats. We betalen maar liefst 20 euro per nacht voor deze troosteloosheid. Hij ligt vlak bij de haven en op 10 minuten fietsen naar het centrum. 

Om 14:00 uur stappen we op de fiets. Sevilla is inderdaad een prachtige stad met vele indrukwekkende gebouwen. Je kunt er ook uitstekend fietsen. 

Maar als we twee uur rondgereden hebben zijn we het eigenlijk al wel weer zat. Op naar de camperplaats voor een potje bier en een potje kaarten. 

Zaterdag 3 februari

Het is weer weekend dus erg druk op de camping met luidruchtige Spanjaarden die het weekend op de camping vieren. Het is onze laatste dag in Isla Christina. Wat doen we morgen, gaan we naar Cadiz? We besluiten om toch eerst naar Sevilla te gaan. Twee jaar geleden zouden we er ook heen maar toen was het te warm. De verwachting is dat het de komende dagen bewolkt zal zijn, dus ideaal om een stad te bezoeken.

We ruimen alvast wat op. doen de laatste boodschappen, zoeken alvast een camperplaats uit en Jolanda vervangt een sticker op de camper. 

Voor de laatste keer een zonsondergang in Isla Christina. Hopelijk tot volgend jaar.

Vrijdag 2 februari

Opnieuw een stralende dag. Wel wat frisser dan gisteren dus maar een vest aan op de fiets. We gaan weer richting La Antilla om een camping te bekijken, wellicht is het iets voor volgend jaar. Maar de camping staat bomvol met caravans met voortenten van vaste gasten, het water in het zwembad is bruin, de supermarkt gesloten en er is nog slechts een plekje over. De camping is bovendien zo goed als uitgestorven. We houden het dus maar bij camping Giralda.

Op de terugweg komen we langs prachtige huizen direct aan het strand. Bijna alles hier staat leeg en is afgegrendeld. Alleen in de zomer zal het wel wemelen van de toeristen. Toch is er een aantal restaurants open. Ze staan op een rijtje langs de boulevard en allemaal hebben ze een dagmenu in de aanbieding. We kiezen eentje uit en we krijgen een soort vissoep met kikkererwten. De smaak is uitstekend. De zon gaat inmiddels om 18:54 uur onder. 

Donderdag 1 februari

Het is opnieuw een stralende dag. Na het ontbijt pakken we een rugzakje in met broodjes en water en we maken een wandeling. Eerst via het bos bij de duinen, langs de boulevard over een brug naar het strand en langs het strand weer terug. Deze keer niet op blote voeten maar met stevige wandelschoenen aan. 

Het is drie uur wanneer we weer bij de camper zijn. Tijd om in de zon een boekte lezen, wat te bridgen op de pc, en spelletjes te doen. We kunnen het bijna niet geloven dat we nog maar drie weken onderweg zijn. Voor ons gevoel zijn we al veel langer weg. 

Woensdag 31 januari

De zon schijnt weer volop en na het ontbijt vertrekken we op de fiets en in korte broek en T-shirt naar Isla Christina, bezoeken de vuurtoren en rijden dan verder naar het meest zuidwestelijke plaatsje van Spanje, Isla Canela. Hemelsbreed niet zo ver maar omdat we om de moerasgebieden moeten rijden is het toch nog een aardige fietstocht.

Onderweg passeren we een geitenherder, spotten we verschillende lepelaars, zwaluwen en natuurlijk weer de flamingo´s. 

In Isla Canela gaan we aan tafel bij het enige restaurantje dat open is. Een klein portie bestellen is niet mogelijk. Nou, ja, dan maar groot. Na afloop krijgen we een gepeperde rekening en bij navraag krijgen we 17 euro terug en excuses. Zouden ze dat buitenlandse bejaarde stel nou een oor aan hebben willen naaien of zou de vergissing echt zijn?

Dinsdag 30 januari

Ach, de foto´s zeggen genoeg.....

Maandag 29 januari

Er is vandaag een beetje sluierbewolking waar de zon wel doorheen piept. We maken een fietstocht, eerst door Isla Christina en dan door het moerasgebied met de vele vogelsoorten. Flamingo´s, futen, ooievaars, steltlopers, er is genoeg te zien. 

Na afloop weer boodschappen doen. In Norg doen we een keer per week boodschappen maar omdat de koelkast in de camper niet zo groot is halen we nu om de dag boodschappen. Een ander voordeel is dat we dan vers brood hebben. Sommige producten zoals wijn en drank zijn hier nog beduidend goedkoper dan in Nederland, maar ook hier zijn de prijzen gestegen vergeleken bij vorig jaar. 

Wat opvalt is dat veel huizen, vooral in de buitenwijken, ommuurd zijn, voorzien van tralies en beveiligd met camera´s. Er zal wel veel ingebroken worden. Dit jaar staat er ook constant een bewaker bij de ingang van de camping. Die stond er vorig jaar nog niet. Wanneer we terug komen op de camping ontdekken we dat het fototoestel nog op de tafel buiten ligt. Vermoedelijk hebben we veel mazzel gehad. 

Omdat Jolanda graag morgen MARRIED AT FIRST SIGHT wil zien, proberen we alvast de televisie uit. Ja, er is ook t.v. aan boord. Wat een luxe nietwaar? Maar de satelliet kan geen ontvangst maken en dat komt waarschijnlijk omdat we onder bomen staan. Jammer dan.

Zondag 28 januari

Staan we op een plekje met meer ochtendzon, is het vandaag bewolkt! De lange broek maar weer aan en op de fiets naar La Antilla. We fietsen langs de boulevard en daarna strijken we neer op het terras van een restaurant aan de zee. Het zonnetje breekt zowaar een beetje door. Vlakbij staat een vervallen restaurantje. Gelijk beginnen we weer te fantaseren over het opknappen en verbouwen tot woonhuis. 

Weer thuis gaan we lezen en tegen zonsondergang uiteraard weer een wandeling over het strand. We kunnen het niet laten om schelpen te zoeken. Vandaag ligt het strand op sommige plekken helemaal vol met een schelpentapijt. 

Zaterdag 27 januari

We staan laat op. Na het ontbijt eerst naar de winkel en dan willen we met de fiets in plaats van de benenwagen maar het dorp verderop. 

Wanneer we van de winkel terug komen zien we dat de Spaanse buren aan het inpakken zijn. Hun plekje is beter dan dat van ons (meer zon en minder schuin), dus als ze naar huis gaan willen we graag op hun plek staan. Ja, ze gaan naar huis over ongeveer een uurtje. Wij reserveren het plekje, gaan nog niet fietsen en wachten tot ze klaar zijn. Maar dat uurtje is een Spaans uurtje en aan het einde van de middag gaan ze eindelijk weg. De Franse buren hadden op onze nieuwe plek een waslijntje gespannen en we vragen of ze die ergens anders op kunnen hangen. Vanaf dat moment groeten ze ons niet meer.

Wies is begonnen aan zijn vierde boek van Lars Kepler. Het zijn thrillers van meer dan 500 pagina´s.

vrijdag 26 januari

Vandaag willen we een lange wandeling maken langs de branding naar het dorp verderop. Het is perfect weer, niet te warm en niet te koud. Maar na anderhalf uur lekker lopen met de blote voeten door het zand en het water hebben we allebei een blaar. Wat te doen, verder of terug.? We besluiten via de duinen en de bossen daarachter terug te lopen.

Hoewel we hier nog geen regen meegemaakt hebben liggen er op verschillende plaatsen nog grote plassen. 

Zo, terug bij de camper verdienen we een versnapering en hoeven we onze stoelen niet meer uit te komen. De  hond van de buren geniet net zo als wij.

p.s. wat zijn autodealers toch schurken. De oude Peugeot staat opnieuw voor 13.000 euro te koop. Dezelfde prijs als wij er vorig jaar voor betaalden, maar wel een jaartje ouder en met 25.000 kilometer meer op de teller. En dat terwijl we er maar een schijntje voor zouden krijgen bij inruil. 

Donderdag 25 januari

Zon, zee, zaligheid. Het is vandaag 22 graden, geen wind en heerlijk warm in de zon. ´s Nachts koelt het altijd flink af, maar vanavond is het lekker zwoel zodat we buiten kunnen eten.

Maar eerst gaan we om 18:45 uur naar het strand  voor de zonsondergang.

Verder nog even een foto van het toilet. Ja, in deze camper zit een heus toilet. Die was er ook in de caravan maar niet in de vorige camper. 

Woensdag 24 januari

Wie de komende tijd mooie actiefoto´s verwacht zal bedrogen uitkomen. We genieten van de rust en de zon en ondernemen niet al te veel.

Het oude brood hebben we achter de camper gestrooid en in een mum van tijd hebben de blauwe eksters het ontdekt. Hiervoor hebben ze rode besjes gegeten en die laten hun sporen na.

In Spanje is de diesel gemiddeld zo´n 1,55. Soms ontdekken we een goedkopere pomp van 1.30 euro. Maar bij die pompen moet je van tevoren bepalen hoeveel liter je wil tanken. Meestal koop je dan minder dan dat je denkt dat er nog in de tank kan. Hier bij de toiletten op de camping ook zoiets. In de hal bij binnenkomst zie je het wc-papier hangen en daar moet je bepalen hoeveel je nodig zal hebben. Meestal neem je dan juist meer mee dan je nodig denkt te hebben. 

Ook opvallend in Spanje zijn de vele verlaten, ingestorte, bekladde gebouwen. Een fabriek, woning, schuur of wat dan ook ligt er als een ruïne bij en wordt niet afgebroken.  

Maar goed, hier gaat alles prima naar de zin. Lezen in de zon, als het te warm wordt zoeken we de schaduw op, af en toe een spelletje of een wandelingetje, kortom, VAKANTIE

Dinsdag 23 januari

Wanneer de zon om acht uur prachtig opkomt worden we wakker. We maken ons klaar voor de reis. Gisteren hadden we aanvankelijk een route uitgestippeld door de Sierra Nevada en eindigend in Granada. Maar we zien er toch van af. We rijden rechtstreeks naar Isla Christina, naar de camping vlakbij de zee waar we heerlijk kunnen wandelen, fietsen en vooral: uitrusten. Wanneer we op de camping aankomen liggen er dikke plassen maar nu is het strakblauw en twintig graden. Het is er druk en ons oude plekje bestaat niet meer. Er is daar nu een plek met allemaal tenthuisjes. Dat is echt een trend aan het worden. Geen campingplaatsen meer maar kant en klare huisjes die je kunt huren. We boeken gelijk voor 12 dagen, openen een fles champagne en klinken op de rust. 

Om zeven uur lopen we nog even naar het strand om de zon in de zee te zien zakken.

Maandag 22 januari

We rijden verder langs de plastic coast (zoals een Engelsman het vorig jaar noemde) richting een camping in de buurt van Nerja. We gaan in Nerja eerst nog even naar onze favoriete winkel waar we o.a. mosselen halen, en natuurlijk onze favoriete lapjes. 

De camping die we uitgezocht hebben blijkt vol te zitten. Niet getreurd, we zagen vlakbij vele camperplekken en we strijken neer op een ruim terrein vlak aan zee waar al verschillende campers staan. Maar na een uurtje komt de politie langs. We mogen hier niet staan en moeten verkassen. Helaas. Een kilometer verderop is een camperplaats. Hij is niet geweldig, ligt aan de drukke weg en je moet stageld betalen. Nou ja, we hebben een plekje voor de nacht. Morgen op zoek naar een betere plek.

Zondag 21 januari

Na een goede nachtrust ontdekken we dat het weer enorm verbeterd is. De zon breekt door de wolken en de temperatuur is zeer aangenaam. De ochtend besteden we aan huishoudelijke klusjes, lezen en spelletjes doen. 

In de middag wandelen we naar het dorp Las Negras, zien we weer de eerste hop, en we strijken neer bij het laatste vrije tafeltje op het terras van een restaurant waar vrijwel uitsluitend Spanjaarden eten. We bestellen paella en genieten van een heerlijk vakantiegevoel. Het lijkt erop dat we nu toch echt tot rust komen. Toch hebben we besloten morgen naar de volgende camping te verkassen. Die is slechts 214 kilometer verder. 

Zaterdag 20 januari

In de nacht en ochtend zijn er veel buien. Ook de temperatuur is behoorlijk gezakt. We lummelen daarom wat en dat is heerlijk, lekker ontspannen. In de middag maken we  twee keer een wandeling, gaan weer kaarten, lezen, kleuren, en onder het genot van de muziek van Blof (waar we 24 mei naar toe gaan) en the Beatles genieten we van de rust. 

vrijdag 19 januari

We staan naast een moerassig natuurgebied waar we ontelbare flamingo´s zien. Het is prachtig maar de keerzijde van al dat water is dat er veel muggen zijn. We hebben vannacht zeker 20 muggen doodgeslagen. 

Wanneer we rijden begint het te regenen. We gaan eerst naar Lorca waar we boodschappen doen bij onze favoriete vakantiewinkel. Alleen hier hebben ze die heerlijke runderlapjes. We ontdekken er ook een nieuw soort tomaat.

Dan rijden we door naar Gato de Negro. Helaas rijden we naar een camping die Gato de Negro heet in plaats van naar de plaats Gato de Negro waardoor we een stukje om moeten rijden. We belanden daardoor wel midden tussen de kassen. Dat is een hele ervaring.  Wat een wereld! 

Maar dan komen we aan op bekend terrein. Gelukkig is er nog een plaatsje voor ons en na het gebruikelijke potje kaarten en de borrel maken we nog een fraaie wandeling. Het is winderig en guur maar de weersverwachting is dat het beter wordt. We hebben voor drie nachten geboekt. 

Donderdag 18 januari

Vandaag een heerlijk luier dagje. Het gaat al wat beter met de rug van Wies en de buil op het hoofd van Jolanda is ook al gezakt. We maken een wandeling door een fraai natuurgebied en vervolgens met de blote voeten langs de zee slenteren. Heerlijk. Het strand is zo goed als verlaten. Verder lezen we wat, puzzelen, doen een spelletje en voor je het weet is de dag alweer om. Het is vandaag minder zonnig dan gisteren maar de wind is afgenomen. De voorspelling is dat het morgen gaat regenen. Geen reden om nog langer te blijven. Morgen weer op pad. 

Woensdag 17 januari

Na een onrustige, warme nacht rijden we verder. Het heeft vannacht veel geregend maar nu is het droog. Naarmate we dichter bij Valencia komen wordt het steeds helderder. De camping ligt aan de zuidkant van Valencia en Google Maps leidt ons dwars door Valencia heen. Aardig stressig met auto´s en scooters die je aan alle kanten voorbij schieten. Maar nog voor de middag komen we ongeschonden op de camping aan. Wanneer we uitstappen is het warm, 22 graden en volop zon. Er staat wel een heel harde wind maar die komt niet van zee en is niet koud. In de loop van de middag wordt het steeds warmer. Heerlijk.

De camping is eenvoudig maar schoon en er is wifi. We staan op een afgeschermd plekje met nog ruimte voor de tuinstoelen. 

Als we de fietsen van de camper gehaald hebben wil Jolanda de deur met een ferme klap dichtslaan maar ze vergeet dat de fietsendrager er nog op zit. Een keiharde knal tegen haar hoofd. Maar er is nog meer fysiek ongemak. Het is Wies in de rug geschoten en hij loopt als een oud mannetje rond en er is een stukje van een tand van Jolanda afgebroken. Gelukkig nog geen pijn maar wel een akelig scherp randje. 

Dinsdag 16 januari

We vertrekken richting Spanje. Bij de Pyreneeën klaart de lucht op en kunnen we genieten van de besneeuwde bergtoppen. In Spanje gaan we eerst nog naar Figueres naar het museum van Dali. Het is indrukwekkend. Wat een fantasie heeft die man. 

We rijden verder naar een camperplaats bij Valdellos. Er is plaats voor drie campers. Klein maar fijn dus. Bij aankomst is het 18 graden en bewolkt. Morgen verder naar Valencia en daar willen we een paar dagen blijven.  

Maandag 15 januari

Gisteravond lagen we om acht uur allebei al te knorren. Om tien uur werd Jolanda uitgerust wakker, klaar om op te staan. Een rare gewaarwording dat de nacht nog moest beginnen. Toch was ze direct weer onder zeil en om half negen vanochtend gingen de ogen weer open. 

Na het ontbijt weer op pad. Dan regent het, dan schijnt de zon, zo is het hartstikke mistig en dan zie je weer overal sneeuw. Kortom, het is zeer afwisselend. 

We rijden weer niet al te ver, passeren de Eiffelbrug en opnieuw de brug bij Millau. We komen uit bij Colombiers en ontdekken pas ter plekke dat we hier vorig jaar ook gestaan hebben. Omdat de camping nog niet open is doen we eerst boodschappen en gaan we de tank volgooien. Diesel kost in Frankrijk rond de 1.70 Terug bij de camping kunnen we er wel op. 

We maken nog een wandeling naar het stadje en verder doen we de gebruikelijke dingen: borrelen en kaarten. En het is al heerlijk zacht weer. 

Zondag 14 januari

Het is berekoud als we wakker worden. Onderweg rijden we door een kleine wereld met mist en rijp aan de bomen. Pas halverwege trekt de mist weg en kunnen we genieten van fraaie uitzichten. Maar de rijp verandert langzaamaan in sneeuw. Als we bij de camperplaats in de buurt van Clermont-Ferrand aankomen lijkt het wel of we op wintersport gaan. Er staat een andere camper langs de kant van de weg. De camperplaats is te besneeuwd en drassig om er goed te kunnen staan. We besluiten om erachter te gaan staan. Na een wandelingetje en een potje kaarten zien de de zon fraai achter de besneeuwde bergen zakken.   

Zaterdag 13 januari

Aanvankelijk waren we van plan om vandaag een flinke tocht te maken maar wanneer we na een onrustige nacht om negen uur wakker worden besluiten we toch om kalm aan te doen. 

We rijden naar een camping in de buurt van Troyes, eentje waar we ook eerder geweest zijn. Onderweg is het af en toe behoorlijk mistig en ook hier zien we veel bevroren water en resten sneeuw langs de kant van de weg. 

Wanneer we de snelweg verlaten zien we veel groepjes met kraanvogels, zowel in de lucht als op het land. Om 14:00 uur arriveren we op de camping. Het is koud en het vriest maar in de camper is het heerlijk warm.  

Vrijdag 12 januari

We zijn opnieuw klaar om te vertrekken. Sjonge wat weer een klus. In december gingen we goed voorbereid van start. De auto nog een beurt, nieuwe ruitenwissers, op de valreep nog nieuwe caravanspiegels gekocht en reservelampjes voor de caravan. Caravan helemaal schoon en goed ingepakt, huis compleet tip top omdat Theo en Els in ons huis gaan bivakkeren, kortom, een hele klus.

De afgelopen week konden we alles herhalen: camper schoonmaken, alles naar de camper overbrengen en de spullen in de camper een plekje geven, plankje maken voor de magnetron, camper nog een beurt, dozen kopen om de spullen in op te bergen, huis soppen, Kortom, we zijn bekaf en aan vakantie toe.

Vanmorgen eerst uitslapen en om 9 uur staan we op. Er moet nog van alles gebeuren: fietsen op de camper zetten, vuilnis wegbrengen, laatste spullen inpakken, watertank vullen, de C1 op z´n plek zetten en inpakken, nog langs de dokter voor medicijnen. Maar eindelijk om half twaalf kunnen we rijden. 

Maar verdorie, er gaat bij Zwolle weer een rood lampje branden op het dashboard. Deze keer geeft hij olie aan. We gaan naar de vluchtstrook en daar verdwijnt het lampje weer. We rijden verder naar een tankstation. Wies controleert het oliepeil maar dat is goed. We bellen met de verkoper om te vragen of dit vaker voorkomt. Ja, de garage heeft de camper na de beurt waarschijnlijk niet gereset waardoor dit optreedt. Niets van aan trekken. We rijden dus maar verder. Af en toe piept het lampje weer op maar het gaat vanzelf steeds weer uit.

Om 18:15 uur komen we op camping Simmerschmeltz in Luxemburg aan. Bekend terrein met bekende lekkere schnitzels. Maar we ontdekken dat de watertank leegloopt. Uiteindelijk lukt het om de stroom een halt toe te roepen maar dan is de tank al voor driekwart leeg. Zoals we vorig jaar moesten wennen aan de caravan moeten we nu vertrouwd zien te raken met de camper. Uiteindelijk zal het wel lukken.

Zondag 7 januari

Er ligt een bewogen tijd achter ons. Daags na onze thuiskomst worden we gebeld dat het niet goed gaat met Lia, de vrouw van de oudste broer van Wies. Op eerste kerstdag rijden we in een geleende auto naar Zeeland  om afscheid te nemen en op tweede kerstdag weer naar huis. Lia is op 30 december gestorven en gisteren was de uitvaart.

In de tussenliggende periode struinen we intensief het internet af naar een andere auto. Wies wil graag een sterkere auto en Jolanda liever weer een camper. Gelukkig werkt onze betrouwbare autoreparateur tussen kerst en oud-en-nieuw zodat de auto al snel weer klaar is. Op 30 december rijden we naar Oudewater en Leiderdorp om een Toyota RAV4 te bekijken. De garage in Leiderdorp biedt een schijntje voor onze oude auto die in Oudewater wil hem helemaal niet inruilen. We krijgen het advies om de Peugeot op Autowereld te zetten.

Zo gezegd zo gedaan, maar er is geen interesse voor. We besluiten de auto in te ruilen bij de garage waar we hem gekocht hebben. Die geeft ongetwijfeld een betere prijs . Met gesloten beurs ruilen we de Peugeot in voor een Citroën C1 en vrijdagochtend kunnen we hem halen. En zo rijden we daarna in een zuinige auto richting Middelburg.

Jolanda heeft op marktplaats een mooie camper gezien bij Vlissingen. Dat ligt in de buurt, dus wordt die camper eerst bekeken. Mocht die niet voldoen aan de verwachtingen dan is de andere optie om op de terugweg de C1 in te ruilen voor de Toyota in Oudewater. De garagehouder is al op de hoogte.

Ook Wies is onder de indruk van de camper en later in het hotel wordt de knoop doorgehakt en de camper gereserveerd. Er wordt afgesproken om hem de volgende dag na de uitvaart, die om 11 uur begint, op te halen.

De dag ervoor is het opstapje van de camper gesneuveld tijdens het afrijden van de brug na de inspectie van de onderkant. Op het moment dat we de camper willen halen is  hij eerst nog bij de maker. Na 2,5 uur wachten wordt de camper gebracht en na een uitgebreide uitleg  rijden we naar huis, Wies in de nieuwe camper en Jolanda in de nieuwe C1. Maar na zo'n 10 kilometer begint er een lampje te branden op het dashboard van de C1. De garage waar we de dag ervoor waren is niet meer open. We besluiten toch maar door te rijden. Na een spannende rit in het donker en door regenbuien die na Zwolle in sneeuwbuien veranderen, komen we om 9 uur veilig aan in Norg. 

Van der Valk in Zwolle was vol en de cafetaria in Norg net dicht. Maar een broodje gaat er ook lekker in. Maandag eerst maar weer naar de garage.

Zaterdag 23 december

Het is zover, we gaan voor maar liefst drie maanden naar Spanje. De reis lijkt een duplicaat van de vorige vakantie te worden: we vertrekken weer op de 23e, en de eerste drie overnachtingen zullen  hetzelfde zijn inclusief het vieren van de kerstdagen in Frankrijk.

We staan om 7 uur op en in de regen en de blubber brengen we de laatste spullen naar de caravan. Buurvrouw Jeanet zwaait ons opnieuw uit en om 9 uur rijden we. 

Maar dan...bij Venray gaan we tanken en daar werkt de rem opeens niet goed meer. De ANWB wordt gebeld maar het is daar erg druk. Ze hopen binnen 90 minuten te komen. Na een uurtje is de redding nabij. Helaas kan de beste man  na een uitgebreid onderzoek niet veel voor ons betekenen. Er zit niets anders op dan voorzichtig zonder rembekrachtiging weer naar huis te rijden.

Nu eerst de kerstdagen afwachten en dan op zoek naar een andere auto.