28 november (Sauwerd - Guanghzou - Auckland)

Het is heel erg vroeg voor ons 5.45 uur: vroeg dus. We zijn het niet meer gewend  om zo vroeg op te staan  Alles verloopt verder op rolletjes op deze echt herfstachtige dag. Ariva en NS laten ons vandaag niet in de steek. Op Schiphol is bijna alles nu geautomatiseerd, zelfs het labelen van je bagage moet je nu zelf doen. Dan 11 uur vliegen, iets van 600 mijl: het is geen pretje. We zijn allebei gesloopt en gebruiken de 7 uur op de luchthaven van Guanghzou in China om wat op adem tekomen. Vervolgens nogmaals 11 uur en 600 mijl verder naar onze eindbestemming: Nieuw Zeeland. Hier gaat het uitchecken soepel maar nog wel door mensen.We arriveren op donderdag 7 uur plaatselijke tijd en worden hartelijk verwelkomd door Jolanda haar nicht waar we nu even bij kunnen komen van de vermoeiende reis... ('Da kom nie hoet oh..of tog wel.') Het is hier wel 20 graden maar bewolkt. In China was het overigens 25 graden en smog. 's Middags nog even op bezoek bij de oom van Jolanda in het verzorgingstehuis.

1 december (Auckland)

Gisteren zijn we vroeg naar bed gegaan en we staan rond 9 uur op. Hierdoor zijn we redelijk door de jetlag heen gekomen. Na het ontbijt richting centrum van Auckland. Om de drukte van het verkeer te ontwijken nemen we 10 km voor het centrum een veerboot. De stad is zeer uitgebreid met veel laagbouw en eigenlijk heeft alleen het centrum veel hoogbouw. Het centrum is een verrassing voor ons in positieve zin. Het heeft een zeer luxe hoofdstraat waar de Herestraat bij verbleekt. Het heeft de Sky Tower van 324 meter hoog met in het midden een draaiend restaurant waar we bij terugkomst aan het eind van de vakantie nog gaan lunchen. De boottrip is zeer aangenaam en duurt ongeveer 45 minuten. Nadien doen we boodschappen in soort AH maar dan twee keer zo groot. 's Morgens bewolking, 's middags volop zon. Ongeveer 25 graden. We zijn al een beetje verbrand.

2 december, ( Auckland - Christchurch - Akaroa )

Het is 25 graden en onbewolkt. Vandaag nemen we afscheid van Glenda en Steve. Met een vervroegde vlucht naar Christchurch waardoor de camper 1 uur eerder tot onze beschikking komt. Bij de camper hebben we toch maar een GPS gehuurd zodat we wat gemakkelijker onze weg door Nieuw Zeeland kunnen vinden. De nabijgelegen supermarkt wordt geplunderd en de weg ligt voor ons open. De richting wordt Akaroa, dat wordt bereikt nadat eerst een beklimming van de 1ste categorie moet worden genomen met prachtige vergezichten! De camping is, op het moment dat dit ter perse gaat,  op het eerste gezicht heeeel erg leuk. We gaan hier 2 dagen vertoeven en dan trekken we verder naar het zuiden. Nu lekker genieten met een biertje/wijntje in de schaduw, want de lucht is strakblauw en het is warm....

3  december zonnig en 27 gr. (Akaroa)

De eerste nacht in de camper  Het vereist meer dicipline om op een klein oppervlak je spullen op te bergen. Uiteindelijk, na een paar alcoholische versnaperingen,  riep het bed. Na een redelijke nachtrust zaten we om 9 uur aan het ontbijt met stokbrood en sinaasappelsap. Om het ontbijt wat te laten zakken hebben we een wandeling naar Akaroa gemaakt.Het wandelpad er naar toe was nogal steil dus de heen weg ging wel maar terug hebben we gelukkig gebruik kunnen maken van wat bankjes. De huizen hier zijn meestel van hout gemaakt deels ook om aardbevingen makelijker te weerstaan en de auto's zijn in het algemeen wat groter dan bij ons. Morgen gaan we onze echte eerste trip maken.

4 december (Akaroa-Geraldine)
Na twee nachten op Akaroa wordt de reis in twee etappes voortgezet richting Mount Cook. Eerst nog even langs bij Lucky waar we de camper gehuurd hebben. Er zijn nog een paar probleempjes die opgelost moeten worden. De route wordt voortgezet en onderweg geeft de GPS de voorkeur aan een avontuurlijke route. Het gevolg is dat er ook op gravel gereden wordt, hierdoor moeten we ook een rivierbedding oversteken maar dat loopt niet goed af. De camper komt tot aan de achteras op de stenen vast te zitten. Gelukkig is er gauw hulp van een plaatselijke boer die de camper er met een ketting uit kan trekken. Er is geen malleur aan de camper te ondekken. De camping is gelukkig dichtbij en de spanning is al snel verdwenen. Na een zwempartij in de rivier, een korte wandeling en een gesprek met de eigenaar van de camping wordt de route voor de volgende dag vastgelegd en vervolgens wordt het bed opgezocht. De vrouw van de campingeigenaar was erg aardig en gaf Jolanda veel cadeautjes: schelpen en armbandjes. De camping is lid van een vereniging die natuurcampings heeft met weinig voorzieningen. Hiervoor kun je een pas kopen voor een aantal weken wat dan heel wat goedkoper is dan per keer betalen. Er is dan geen WiFi beschikbaar waardoor er geen dagelijkse blog kan worden bijgehouden. Meestal zijn deze camping heeeel erg rustig.

5 december (Geraldine -Mount Cook)
Op weg naar Mt. Cook, maar eerst een pas voor de campings kopen. Dat lukt niet in Geraldine maar wel bij Lake Tekapo.De mensen zijn vriendelijk en behulpzaam. Bij een dorpskruidenier kunnen we geen afwasborstel of spons vinden. Wanneer we al in de camper stappen komt de eigenaar ons achterna met twee schuursponsjes. Onderweg is het fantastisch mede doordat het weer ook bijzonder goed is. De meren zijn helder blauw met op de achtergrond besneeuwde bergtoppen. Wat een geweldige route….deze keer staan we op een camping waar het niet zo rustig is als de vorige: eigenlijk is hij druk, maar desondanks is de plek mooi. Met nog een een mooie wandeling door een bergachtig gebied eindigt weer een heerlijke dag.

6 december (Mt. Cook- Herbert)
De route gaat vandaag richting Dunedin maar dat gaat met een tussenstop in Herbert. Oamaru wordt eerst bezocht, een stad met wat oudere gebouwen die wellicht moeten lijken op gebouwen in Europa maar net iets te klein zijn. Het geeft je een gek gevoel. Ondertussen is het gaan motregenen!!! We komen weer op een prachtige rustige camping midden in de bossen. Bij het w.c-gebouwtje is een afdakje waar we onze tafel en stoelen neerzetten. Onder het genot van een wijntje en een biertje kunnen we daar kaarten. Het leven is goed!

9 december (Papatowai-Papatowai)

Deze dag staat in het teken van rustigaan doen. We staan langzaam op en we maken ons klaar om naar de Cathedral Caves te gaan. Onderweg maken we mooie foto's van vergezichten. Bij de ingang van het park is het hek nog dicht. Het gaat ook pas om 12 uur open in verband met de eb, dan komt de grot droog te staan. Om de tijd te doden kopen we bij de 'fluitende kikker' een ijsje. In het park is er weer een gravelweg van ongeveer 5km. Entree betaald en lopend naar beneden door weer zo'n heel mooi bos met heel lekkere geuren. Op het strand aangekomen is het nog 500 m over het strand naar de grotten. De grotten lopen met hoog water onder en zijn alleen te bereiken met laagwater. Ze zijn bijzonder imponerend wat vooral komt door de hoogte (30 m) en de diepte. Maar de terugweg is een stuk lastiger: wat op de heenweg een steile afdaling was moet nu beklommen worden en dat valt niet altijd mee. Maar het is allemaal weer goed afgelopen. Weer op de camping leggen we eerst nog even een kaartje en vervolgens maken we een mooie wandeling langs het strand. Langs de vloedlijn vinden we prachtige schelpen.

Zondag 10 december (Papatowai- Clifden)

Vanmorgen is het fris, 18 graden, met motregen. We rijden naar het zuidelijkste puntje van het eiland. Helaas weer veel doodgereden dieren op de weg: egels, hazen, eekhoorns, vogels en ook enkele vossen. Bij Bluff, waar de veerboot naar Steward Island vertrekt, is een kerstparade aan de gang. Bij Invergargill doen we boodschappen en drinken we koffie in een ierse pub.Er staat een harde koude wind, maar het wordt wel droog en de zon breekt door. We rijden nu naar het noorden via de westkust. Vlakbij de bossen op een basic-camping gaan we overnachten. De reetjes staan vlakbij, de vogels fluiten en er staat maar een andere auto op de camping. Wat een rust! Omdat we lekgeprikt worden door de muggen hangen we de klamboe op in de camper. Nu maar hopen dat we niet meer geprikt worden.

11 december (Clifden- Te Anau)

Het is weer regenachtig als we vertrekken. Voor het eerst niet buiten gegeten. Onderweg af en toe regen en af en toe is het droog. We komen aan op weer een rustige camping. De omgeving moet erg mooi zijn, maar de wolken hangen zo laag dat we de bergen niet zien  Het regent nu hard en het blijft regenen. We maken een puzzel, lezen een boek en doden de tijd. 

12 december (Te Anau-Milford Sound- Te Anau)

We worden wakker in een dichte mist: We zijn letterlijk in de wolken. Gelukkig neemt de zon toe aan kracht en langzaamaan komt de omgeving tevoorschijn. We besluiten toch door te rijden naar Milford Sound. Hier zijn de fjorden van Nieuw Zeeland en de weg erheen  staat op de wereld erfgoed lijst. Naarmate we verder komen wordt het weer steeds beter. In dit gebied regent het 200 dagen per jaar, maar nu is het schitterend weer! Wat een mazzel. We maken een boottocht van ruim anderhalf uur over een fjord richting de Tasman zee. Het is formidabel. Overal om ons heen storten lange, hoge watervallen zich in zee, jonge zeehonden slapen op de rotsen. Ook de terugweg is schitterend. We zijn gedwongen dezelfde weg terug te rijden omdat de weg doodloopt bij de fjorden. Maar op de terugweg zien we meer omdat het helderder is. 

13 december (Te Anau-Queenstown)

Vandaag vertrekken we in de regen. Het is af en toe droog maar de zon wil niet doorbreken. We zoeken een plek om ons afval weg te gooien, want er zijn geen afvalbakken op de campings. Uiteindelijk vinden we een afvslbrengstation waar we ons vuilnis gescheiden kunnen dumpen. We laten ons afvalwater ook stromen, maar dat komt ons op een reprimande te staan. Jolanda begint eindelijk te wennen aan het links rijden en aan de camper: ze doet niet meer consequent de ruitenwissers aan als ze wil afslaan. 12 km. vanaf Queenstown vinden we een prachtige camping. De zon breekt door en we maken nog een fraaie wandeling. 

14 december (Queenstown)

Vandaag een dagje 'stadten'. Queenstown is een mondaine stad waar alles gericht is op het vertier van de toerist. Wij gaan met de kabelbaan omhoog. We hebben weer vreselijk veel mazzel, want het is helder weer en het uitzicht is adembenemend. We maken een wandeling nog hogerop en komen uit op de plek waar de parasailers van de berg afspringen. Later willen we nog een vogelcentrum bezoeken waar we de kiwi kunnen zien, maar de hoge entreeprijs weerhoudt ons ervan. De camping ligt 12 km. vanaf de stad, mooi aan het water. De weg ernaartoe is zo steil, dat we er alleeen in de eerste versnelling kunnen komen. 

15 december (Queenstown-Makarora)

Hele dag rijden we in de regen. De omgeving is vast en zeker heel erg mooi, maar door de regen en de laaghangende wolken is er weinig van te zien. Als we op de caming aankomen is het even droog en kunnen we zien hoe geweldig de plek is. Maar het stikt van de muggen, dus het bed wordt verbouwd tot een zithoek zodat we binnen kunnen kaarten.

16 december (Makarora-Franz Jozef)

Opnieuw rijden we de hele dag in de regen. En dat is erg vermoeiend. We rijden slechts ruim 200 kilometer, maar via smalle bergpassen waar de adviessnelheid vaak maar 25 km is. Af en toe is het droog, maar we zien de zon niet. De camping is bij een prachtig meer waar we nog even heerlijk zwemmen en Wies kan zijn onderbroekje wassen. Wat zijn we blij met de klamboe, want het stikt van de muggen! Maar ondanks het muskietennet zitten we onder de muggenbulten. Als het morgen droog is blijven we nog een dag, anders verder richting de zon.

17 december (Franz Jozef-Charleston)

Vanmorgen met regen wakker geworden, dus dan maar weer verder. De klamboe ligt bezaaid met dode muggen. Ondanks de regen is het niet koud. Naarmate we noordelijker komen wordt het weer steeds beter. Heerlijk om de warmte van de zon weer te voelen. We rijden vlak langs de zee, waar de golven woest op de rotsen slaan. Bij de Pancake Rocks maken we een lange stop. Het verbaast ons dat de stranden overal vrijwel leeg zijn. Vandaag strijken we neer op een 'luxe' camping om te kunnen wassen en te douchen. De was wordt niet droog in de droger en de douches zijn koud....

19 december,  (Lake Grassmere)

Vandaag een rustdag, hoewel...rust...eerst een flinke wandeling over het strand richting de vuurtoren. We zien vogels waarvan we eerst dachten dat het aalscholvers waren, maar het blijken jan-van-genten. Daarna kaarten en nog een frisse duik in zee. Vanuit ons campertje kunnen we de overkant, het noordereiland, zien liggen.

20 december ( Lake Grassmede- Kenepuru Head)

Vanmorgen vertrekken we richting de Marlborough sounds: de fjorden in het noorden. Een buurman op de camping raadde ons aan om daarheen te gaan. We doen eerst boodschappen in Blenheim. We kopen ook kerstballen om de auto mee te versieren, we moeten tenslotte wel in de kerststemming komen. We besluiten de trip in tweeën te splitsen, want de laatste 25 kilometer is onverhard, kronkelig en zeer steil. Maar ook de verharde weg is niet fijn om over te rijden. We komen weer op een fraaie camping aan het water. Omdat het laagtij is, kunnen we niet zwemmen. Het witte stipje tussen de bomen is het campertje!

21 december ( Lake Kenepuru Head- Titirangi Bay)

Vanmorgen de laatste etappe. Jemig, wat smal, wat steil, wat bochtig. Diepe afgronden zonder vangrail, niet teveel bij nadenken.  Gelukkig komen we geen tegenliggers tegen.... oeps. Ineens doemt er een vrachtwagen met aanhanger op! Hij zet zijn combinatie stil en gebaart dat we door moeten rijden. 'Da ga niet hoed oh!'  Op luttele centimeters van de afgrond passeren we met toegeknepen billen de vrachtauto. Maar de beloning is overweldigend: wat een mooie baai!!!! We kronkelen langzaam naar beneden en arriveren in het paradijs. Met een frisse duik in zee zijn we de spannende rit weer snel vergeten. 

22 december (Titirangi Bay- Harvey Bay)

We zouden graag nog wat langer hier willen blijven, maar de koelkast is leeg en in de omgeving zijn geen winkels. We besluiten naar Havelok te rijden voor boodschappen en dan bij een andere fjord een camping te zoeken.De weg is weer steil met veel haarspeldbochten. We verwachten bij een baai aan te komen,  maar Harvey  bay ligt aan een zeer smal kreekje. Wat een teleurstelling. Verderop ligt een prachtig plekje waar we neerstrijken voor een potje kaarten, maar daar mogen we niet overnachten.

23 december (Harvey Bay- Elaine Bay)

Vandaag rijden we verder naar een andere fjord. Van de camping hebben we een foto gezien, zodat we zeker weten dat we kunnen zwemmen. De camping is weer geweldig en hier zouden we de kerst wel willen doorbrengen. We nemen een heerlijke frisse duik in het heldere water. Als we er weer uitgaan ontdekken we enkele kwallen, brrrrrr. We gaan een kaartje leggen in de schaduw onder het genot van een glaasje en toastjes. Wat wil een mens nog meer? Niets!!!!

24 december (Elaine Bay)

We besluiten vandaag naar Nelson te rijden om boodschappen te doen. Ook deze stad heeft weer geen hoogbouw. We kopen kerstcadeautjes en op de terugweg gaan we langs een andere camping. Het is daar druk met veel kinderen, dus toch maar weer naar Elaine Bay, ook al is dat 65 kilometer rijden. En die 65 kilometer leggen we in ruim twee uur tijd af, zo bochtig zijn de wegen. 's Avonds komt de lokale bevolking naar de camping om samen met de gasten kerstliedjes te zingen. We staan er ook bij en ontvangen een zakje bonbons.

25 december, kerstdag (Elaine Bay)

We worden wakker van de regen die op het dak van de camper klettert. Het blijft regenen, dus we nestelen ons in bed met een boek. 's Middags wordt het droog en maken we een wandelingetje en gaan we zwemmen. Als kerstdiner maakt Wies een heerlijke spaghetti. Helaas gaat het weer regenen en gaan we kaarten in de camper. Het is een bijzondere kerst.

26 december (Elaine Bay-Picton)

We worden wakker van de regen. We rijden eerst naar Havelok waar we doodschappen doen, tanken en eten. Lekker pizza. Dan door naar Picton. Het wordt heel af en toe even droog, maar het overgrote deel van de dag blijft het regenen. Gelukkig hebben we veel boeken meegenomen. 

27 december (Picton- Catch valley)

Vandaag gaan we met de ferry naar het noordereiland. We hebben weer eens geluk want de zon breekt door zodat we kunnen genieten van deze mooie overtocht. Het waait wel erg hard en we varen tegen de stroom in. De golven zijn hoog, maar gelukkig wordt Jolanda deze keer niet zeeziek. We komen aan in Wellington en rijden door naar een rustige camping ongeveer 30 km. verderop. De camping blijkt een warme douche te hebben, oh, wat heerlijk! Wies is misselijk, dus we gaan vroeg naar bed. 

28 december (Catchpool Valley- Wanganui)

Vandaag is het afwisselend droog, bewolkt en buien. We rijden langs de westkust naar het noorden. De route is slechts 200 kilometer, maar we rijden langs bochtige wegen en we komen zelfs in de file te staan op de snelweg. Uiteindelijk bereiken we onze bestemming, de stad Wanganui, waar we lekker gaan eten. Later lopen we via een tunnel naar een lift die 98 jaar oud is en elk jaar weer goedgekeurd wordt. De lift brengt ons 60 meter omhoog en geeft ons een mooi vergezicht over de stad. We beklimmen ook een gedenkteken van de 1ste wereldoorlog waardoor we nog 40 meter hoger komen. Tenslotte zoeken we een camping. Er zijn geen natuurcampings in de buurt waardoor we op een familiecamping belanden. Het voordeel is dat we WiFi en stroom hebben, maar verder vinden we het maar niets om op zo'n achterbuurtcamping te staan. 

29 december (Wanganui- Tongariro National Park)

Vandaag rijden we naar de grootste vulkaan van het eiland, maar het is zo bewolkt dat we er geen bal van zien. We rijden door naar de bergen en onderweg wordt het steeds helderder. Halverwege de route kijken we achterom, en wat zien we? Wauw, wat een mooie vulkaan! We rijden door een prachtig ruig gebied en belanden op een camping, bedoeld voor tien auto's, maar gaandeweg de avond loopt de camping vol met meer dan twintig  en staan  we bumper aan bumper en deur aan deur. Maar om 10 uur is het stil. 

30 december (Tongariro National Park - Napier)

Om 5:45 uur worden we wakker van de eerste gasten die vertrekken en om 7:00 uur is de camping vrijwel leeg. Een uurtje later gaan wij ook op pad. De lucht is strakblauw en niet ver van ons vandaan ligt een vulkaan te roken. Verderop parkeren we de camper voor een wandeling naar een bergmeertje dat in onze reisgids het groene meer werd genoemd. Het meer is donkerblauw..... Dan via een geweldige weg naar het zuidoosten: naar Napier. Daar maken we een lange wandeling via de haven naar het art-deco centrum. We kopen wat kleren en zoeken een camping. Er is een achterbuurtcamping dichtbij. WiFi doet het niet, maar de warme douche wel.

31 december (Napier-Lake Okareka)

Vandaag rijden we in een omgeving met veel hete bronnen en geisers. We wandelen door een park met zeer imposante bronnen. Eindelijk hebben we een groen meertje gevonden, maar nog geen geiser. De zon schijnt, en als ie schijnt, dan is het ook gelijk heet. We zoeken op tijd een camping op, want hier op het noordereiland is het een stuk drukker en nu de vakantie hier begonnen is voor de nieuw-zeelanders is het helemaal druk. We hebben een camping aan een meertje uitgezocht. Het is er overvol, maar enkele dagjesmensen vertrekken, zodat er nog plaats vrijkomt. We vieren oud-en-nieuw met vier Duitsers. Het is erg gezellig. We zitten buiten, wel een beetje fris, maar prima te doen. We wensen iedereen een heel gelukkig 2018!!!

1 januari ( Lake Okareka-Whangamata)

We vertrekken rond een uur of tien naar een geiser in de buurt, maar zuinig als we zijn (we blijven Hollanders), vinden we de entreeprijs van 56 dollar veel te hoog. We rijden dus weer verder via Rotorua naar Tauranga waar we koffie drinken en de website bijwerken. Het regent heel veel. We gaan door naar de camping bij Whangamata. We rijden 5km. over een gravelweg met twee passages door een riviertje. We maken nog een wandeling naar een waterval, maar dan begint het echt te plenzen.

2 januari (Whangamata-Uretiti Beach)

We besluiten om zo snel mogelijk naar het noorden te rijden in de hoop beter weer te treffen. We rijden ruim 300 km. door Coromandel forest, via Auckland City naar de warme streken van Bream Bay. Onderweg enorme plensbuien en een heeeeele lange file, maar als we aankomen schijnt de zon en zijn we weer heel gelukkig. Bij de entree van de camping zien we een nest met jonge zwaluwen. We nemen een duik in het warme zeewater. Het water is hier zeker 5 graden warmer dan in het zuiden. 

3 januari (Uretiti Beach-Russell)

Het is een speciale dag want Jolanda is jarig. Ze neemt een warme douche, wat voor ons een luxe is deze vakantie. Daarna wordt ze verrast met een ontbijt en een cadeautje. Maar het grootste cadeau is om eens haar verjaardag in de zomer te vieren. We vertrekken richting Russell aan de Bay of Islands, maar in Whangarei eerst koffie met gebak terwijl we in het zonnetje zitten. Onderweg slaat het weer om en in Russell aangekomen regent het pijpenstelen. Omdat het een speciale dag is gaan we ook lekker uit eten, bij een Thais restaurant in dit geval. Gelukkig is het inmiddels droog. De avond wordt afgesloten met een korte wandeling door het stadje. Er staan hier nogal wat koloniale huizen met uitzicht op de baai met leuke 'bootjes' die daar voor anker liggen. Het lijkt een beetje op Monaco. 's Nachts gaat het opnieuw regenen. 

4 januari (Russell-Maitai Bay)

Vannacht is het gaan regenen en de verwachting is dat het niet meer droog wordt vandaag. We verlaten Russell in de veronderstelling dat het er erg mooi kan zijn maar in de regen is er niet veel van te zien. We nemen een veerpont om een aantal kilometers af te snijden en gaan op weg naar het volgende schiereiland. We hadden gehoopt om onze laatste week hier aan de kust van de zon te kunnen genieten want in de gids wordt hij aangeprezen als ' de kust waar de zon altijd schijnt'. Wij hebben de hele dag regen en de omgeving van Maitai Bay is schitterend, maar het regent en er steekt een storm op.

5 januari ( Maitai Bay - Cape Reinga)

Vandaag wordt er weer regen verwacht. Hoewel de plek waar we zijn (op de punt van een schiereiland) prachtig is, gaan we toch maar verder. Vandaag naar het uiterste noorden. Langzaamaan klaart het wat op en ontdekken we hoe prachtig de omgeving is. Via een smalle gravelweg dalen we af naar de baai waar de camping is. Daar breekt de zon door. De wind is nog wel stevig zodat er niet buiten gekaart kan worden. In de camper begint het aardig te stinken. Binnenkort maar eens grote schoonmaak houden.

6 januari (Cape Reinga)

Vandaag gaan we de omgeving verkennen. Er staan drie dingen op het programma: eerst naar de vuurtoren van Cape Reinga. Het is helder weer en je kunt ver zien. Vervolgens naar de mega-zandduinen waar mensen met een sleetje vanaf glijden. Tenslotte naar de zilveren duinen. Inmddels is de stank in de auto nauwelijks meer te harden. We gaan op onderzoek uit en ontdekken dat we huisdieren hebben. In de schelpen die we verzameld hebben krioelt het van de maden....alles wordt resoluut uit de auto gezet. Hier in de omgeving zijn geen dorpjes, er staat slechts een benzinepomp waar ook een klein winkeltje en een cafeetje bij is. Er is geen wifi; geen bereik in deze contreien. We gaan weer terug naar de camping. Het is lekker weer maar de wind is te hard om buiten te kaarten, dus gaan we in de camper zitten. 

7 januari (Cape Reinga)

Het is vandaag heerlijk weer, we beginnen de dag met een wandeling over een wandelpad dat leidt naar de top van een berg naast onze camping. Het is een wandpad dat 9 km lang is maar waar je normaal gesproken 5 uur over doet. We besluiten een uur te gaan want we zijn beiden niet in topconditie. Onder de top haakt Wies af maaar Jolanda haalt het..... onderweg maken we fantastische foto's. Bij terugkomst op de camping besluiten we het zweet eraf te zwemmen in de noordelijke oceaan. We hebben vandaag geen zin om eten te koken, ook omdat we bijna geen proviand meer hebben en besluiten om naar het cafeetje te gaan dat 20 km terug ligt. Heerlijk even uit eten. Na afloop natuurlijk weer een kaartje leggen en dan slapen onder de klamboe, want er zitten weer heeeeeel veel muggen...

8 januari (Cape Reina - Whatoro)

Op weg naar het oerbos....We verlaten het noorder gedeelte maar voordat dat gebeurt rijden naar de Ninety Mile Beach, een strand dat eigenlijk maar 60 mile lang is en waar je met de auto over kan rijden van 3 uur na hoogwater tot 3 uur voor hoogwater. En eigenlijk met een 4 wheele drive maar daar wordt regelmatig tegen gezondigd, zodat er wel eens iemand vast komt te zitten of nog erger door het tij wordt opgeslokt....verder naar de kauri bomen via een pont en een vreselijke slingerweg, die voor auto's een ramp is maar voor motoren een paradijs.. De camping wordt tenslotte bereikt via een akelige gravelweg van ongeveer 15 km. Er wacht ons een onverwachte teleurstellng want de beoogde camping is gesloten. Gelukkig is er in de buurt wel een andere camping waar WiFi is en waar weer afvalwater gedumpt kan worden en schoon water ingeslagen kan worden. Dat alles heeft dan wel weer een prijskaartje....

9 januari (Whatoro - Uretiti Beach)

Vandaag is het opstaan overheerlijk want we zijn op een luxe camping....op het programma staan het oerbos en de oerbomen, de laatste die NZ nog bezit. Het is vanaf waar we ons bevinden ongeveer 15 km. Onderweg komen we erachter dat de routeplanner ons gisteren een vreselijke gravelweg heeft laten rijden wat helemaal niet nodig was....nu eerst naar een informatiecentrum dat bereikbaar is over een andere gravelweg met heel veel gaten en versmallingen, daarna naar een kauri boom (Tane Mahuta) van 2000 jaar oud met een diameter van +/- 6 meter een hoogte van 30 meter waarvan de stam 20 meter is. In de omgeving zijn er nog een paar waaronder een van 3000 jaar en op een andere plaats staan er 4 bij elkaar waar Jolanda 'tussen' staat. Dargaville wordt aangedaan om een hapje te eten en daarna steken we over naar de 'rustplaats' Uretiti Beach, waar we ook al eerder waren. Bij aankomst wordt er gezwommen en gekaart onder het genot van een glaasje en een hapje.

10 januari  (Uretiti Beach)

Het is vandaag 'bij kom dag'. Er staat dus niets op het programma dan alleen naar Wangarei te gaan om de website bij te werken, boodschappen doen, te zwemmen en een strandwandeling te maken. Wat een saaie dag....met een heerlijke temperatuur en een strand dat zoveel ruimte biedt dat je bijna geen keuze kan maken waar je je handdoek neerlegt. Het is wel een beetje oppassen want er rijden auto's over het strand... goeie golven en het water heeft de juiste temperatuur. We genieten van kleine albatrossen die spectaculair in zee duiken. Kortom een heerlijke luierdag...'tkom ahma hoed eeh'...

11 januari (Uretiti Beach)

Ook deze dag staat in het teken van rust, rust en rust. Toch kriebelt het van binnen en na een ochtendwandeling over het strand wordt er koers gezet naar een nabij gelegen grot. De rit voert weer, het wordt vervelend,  over een niet heel goed onderhouden gravel weg. De grot is vrij te bezichtigen waarbij je zelf de weg moet zoeken met zaklampen. Eigenlijk heb je wandelschoenen nodig voor de modder en de beklimmingen. Hiervoor zijn we niet echt uitgerust dus gaan we niet te ver de grot in. Hierna rijden we naar Whangarei om de blog bij te werken onder het genot van een cappuccino  en een muffin. Daarna snel naar de camping om een frisse duik te nemen en even bij te kleuren. De dag wordt besloten met en strandwandeling. Het weer blijft fantastisch en we slapen dan ook met de achterklep open.

12 januari (Uretiti Beach- Auckland)

Vandaag moeten we helaas afscheid nemen van ons campertje. We maken hem grondig schoon, pakken onze spullen in en nemen nog een laatste duik in zee. En dan op naar Auckland waar we  de camper inleveren en opgehaald worden door Glenda en Steve. Het is een prettig weerzien. We kletsen bij in hun tuin en Glenda maakt een heerlijke Thaise maaltijd. Nog drie dagen in Auckland en dan zit deze fantastische reis er alweer op....how time flies!!!!

13 januari (Auckland)

Vandaag worden we wakker in een echt bed dat een stuk zachter ligt dan het bed in de camper. Wat een luxe in vergelijking met de laatste weken: dan weet je pas wat je mist....Na het ontbijt gaan we met Glenda en Steve richting centrum en we maken een siteseeing tour door Auckland op de weg naar de Sky Tower. We gaan naar het restaurant dat op een hoogte ligt van 190 meter en in 60 minuten ronddraait zodat je een fraai uitzicht over de stad krijgt. Het is een chique restaurant, dus geen korte broek aan vandaag. Wies heeft normaal gesproken last van hoogtevrees maar hij stapt dapper en zonder schroom op de glazen vloer. Daarna brengen we nog een bezoek aan Jolanda's oom Ben die 90 jaar is.

14 januari  (Auckland - Raglan - Auckland)

Steve en Glenda nemen ons vandaag mee naar hun favoriete plek om te vertoeven. Raglan is een kustplaats ten zuidwesten van Auckland, ongeveer twee uur rijden. Ook hier is veel te doen voor jongere mensen, met name jongeren met ambitie voor surfen. Na een hapje eten in het plaatsje rijden we door naar het strand voor een stevige strandwandeling over het zwart/grijze zand. In deze omgeving zijn heel wat stranden die ook zwart zijn en uit sommige van deze plaatsen wordt er ijzer gewonnen. Op de terugweg wordt de waterval van Bridal Veil Falls aangedaan. Deze waterval is te bereiken via een wandeling van ongeveer 30 minuten door de bossen. Hij is ongeveer 55 meter hoog en we moeten er een trap van 261 treden voor beklimmen. Daarna zetten we weer koers richting Karaka, de woonplaats van Steve en Glenda. Er wordt een heerlijke visschotel bereid.