Vrijdag 22 april

We zijn flink doorgezakt waardoor we besluiten om een extra nacht in Heerlen te blijven. We stappen op de fiets en rijden naar  Aken waar we de Dom bezoeken. Het is droog en de zon breekt door.. Boven een boekhandel nemen we koffie en appeltaart en genieten van het uitzicht op een plein en de Dom. 

's Avonds gaan we met z'n allen naar een pizzeria maar helaas worden er geen pizza's  geserveerd omdat de pizzabakker ziek is. Na afloop thuis kaarten . Jolanda wint met overmacht. 

Zaterdag 23 april

Na een uitgebreid ontbijt lopen we eerst nog even naar het centrum  van de stad waar een jaarmarkt  is. Veel leuke kraampjes met veel kunst en ambacht. Om twaalf uur stappen we in de bus richting Luxemburg. Wies heeft een mooie route uitgestippeld  die uitsluitend over secundaire wegen gaat. Het streven is om de hele vakantie zoveel mogelijk dergelijke wegen te gaan volgen. 

Rond vier uur komen we op de camping aan met de toepasselijke naam:"Wies Neu". We staan op een leuke plek aan een stromend riviertje (Sauer) We warmen de meegebrachte spaghetti op, maken een wandelingetje  en duiken vroeg het bed in.  

Zondag 24 april

Wanneer  we wakker worden klettert de regen op het dak. We kunnen nog net buiten eten maar daarna begint de regen opnieuw. We besluiten om vandaag niet via binnenwegen te rijden maar zo snel mogelijk richting Theo en Els te gaan. Het eerste stuk rond Beaufort is schitterend.  Behalve de vele prachtige koolzaadvelden naast de snelweg zien we daarna weinig van de omgeving. Na een rit van 7 uur komen we er aan. Het weerzien wordt gevierd met wijn en bier en een heerlijke maaltijd . De nachtegaal zingt een slaapliedje als we in de bus kruipen. 

Maandag 25 april

We worden wakker met de koekoek. Helaas is het nog steeds regenachtig en koud. Na het ontbijt nemen we afscheid van Theo en Els en gaan we linea recta naar de Dordogne naar Ellen en Gė.. Rond 16:00 uur komen we aan bij camping 'le Paradis'. We worden hartelijk onthaald met bier en wijn en vervolgens zoeken we het plekje van anderhalf jaar geleden weer op. De zon breekt door en het wordt zowaar warm!

Dinsdag 26 april

Na een nacht waarin we zeker elf uur (!!!) geslapen hebben nemen we weer afscheid en rijden we verder via kleine weggetjes richting Spanje.  Het is nog mistig en kil maar al snel breekt de zon door en wordt het aangenaam warm. We komen langs prachtige gebieden, zacht glooiend met cipressen en bloeiende kastanjes en seringen. We zoeken rond drie uur een camping. We belanden op een rustige plekje bij  Bretagne d' Armagnac aan een meer. Wij zijn de enige trekkers. Er zijn verder alleen enkele huisjes van vaste gasten bezet. De koekoek is met ons meegevlogen. 

Woensdag 27 april

We hebben weer een gat in de dag geslapen. Pas tegen elf uur zijn we klaar om verder te gaan. We genieten van de omgeving: we spotten een hop, meerdere rode wouwen en een reetje staat vlak voor onze neus op de weg. Hij kan zich nog op tijd uit de voeten maken. We komen rond vier uur aan bij camping 'Europe' vlakbij st.-Jean-Pied-du-Port. 

Het is nog droog maar de lucht is zeer dreigend. We wagen het maar niet om op de fiets nog even naar het stadje te gaan. Tegen bedtijd begint het te regenen. 

Donderdag 28 april

Il pleut.  Tijd om verder te gaan. Spanje... olé, we komen eraan. We rijden vermoedelijk langs een schitterende weg want er staan meerdere bordjes waarop aangegeven staat dat er een mooi uitzichtspunt is, maar wij zien niets want we zijn in de wolken. We komen langs Roncevalles vanwaar de pelgrims vertrekken naar Santiago de Compostella. Ondanks de regen zien we hordes mensen sjokken. In de loop van de dag wordt het droog.

We rijden via Pamplona verder.  In een buitenwijk drinken we koffie en eten we een soort taart van ei. Volgende bestemming is Guernica. Indrukwekkend maar de stad is zeer fraai hersteld. We besluiten Bilbao voor morgen te bewaren en zoeken een camping. Vanmorgen deed de elektriciteit  het niet meer en bij aankomst doet ie het opnieuw niet. Grrrr.  Maar Wies zou Wies niet zijn als hij het niet fikst. Dus even later kunnen we genieten van bier, wijn en kaarten  én een mobiel die opgeladen wordt. 😊

 Vrijdag 29 april

Vandaag gaan we eens cultuur snuiven. We rijden naar het Gugenheim museum in Bilbao. We wandelen eerst een rondje om de buitenkant voordat we naar binnen gaan. Senioren mogen voor de helft van de prijs naar binnen en af en toe is het fijn dat Jolanda ouder geschat wordt maar meestal maakt dat haar niet blij. We vergapen ons aan het gebouw, de expositie van de oldtimers en natuurlijk de meesterwerken. Daarna is het alweer tijd om een camping te zoeken. We belanden op een fraaie camping aan het water: camping' Playa  Regatón' bij Laredo. Het weer is inmiddels aangenaam met een zwak zonnetje een een briesje vanuit zee. Voor het eten (een pizza van de Lidl) maken we een prachtige wandeling over het natuurgebied naast de camping. 

Zaterdag 30 april

We gaan weer verder. Nog even niet naar Portugal maar een rit rond het natuurgebied Picos de Europa. Het is verbluffend mooi. Sneeuw op de toppen en helder stromend water in de kloven. Het ijswater komt terecht in een gigantisch stuwmeer. Na een lange rit bleek de camping bij de Covadonga gesloten. Twaalf kilometer verderop belanden we op een ruime camping ( descenso del Sella) waar alle gemakken aanwezig zijn. We wandelen naar een supermarkt in het stadje Arriondas en eten buiten bij het restaurant op de camping. We gaan weer vroeg naar bed om alle indrukken te verwerken. 

Zondag 1 mei

Om elf uur zijn we klaar om te vertrekken. Plan is om vandaag twee fraaie vuurtorens te fotograferen om toe te voegen aan de eregalerij die bij ons in de gang hangt. Eerst naar de faro de Cabo Vilán. De hele weg is het bewolkt en soms zelfs een spatje regen maar als we de vuurtoren bereiken komt er zowaar een zwak zonnetje tevoorschijn.  Het is er prachtig. Dan verder naar Faro Finsterra. Dit is het officiële  eindpunt van de pelgrimsroute van Santiago de Compostella. Ook hier schijnt de zon hoewel er een donkere lucht in aantocht is. 

We zoeken daarna een camping maar de eerste twee die we vinden blijken gesloten te zijn. Vriendin Tineke is vandaag vertrokken van een camping hier in de buurt en van haar krijgen we het adres van een prachtige camping bij Louro waar we gelijk voor twee nachten boeken. Eerst lekker eten in het restaurant bij de camping, dan naar de camper. Achter het gaas slaan de golven op het strand en hoewel het wel fris is, blijven we lekker buiten zitten om te genieten van de branding en de vuurtorens. Het uitzicht is geweldig. 

Maandag 2 mei

Een rustdag  vandaag. Lekker laat opstaan en na het ontbijt  een fietstochtje naar de nabijgelegen  vuurtoren. Helaas is hij nogal beklad maar dat mag de pret niet drukken: hij blijft mooi. Daarna lunchen in een bar in Louro. De zon schijnt en in de zon is het warm. Terug bij de camping  eerst even lezen en puzzelen en dan een wandelingetje met de voeten door de zee. Thuisgekomen begint het licht te spetteren, dus tijd om een kaartje te leggen in de bus. Na afloop is het weer droog en lopen we opnieuw naar het restaurant op de camping. Daar vermoeden ze vaste gasten te krijgen en worden we verwend met extra lekkers van het huis. 

Dinsdag 3 mei

We gaan vandaag echt naar Portugal.  Onderweg appt  Tineke dat ze een bekeuring gekregen hebben omdat ze geen wit/rood gestreept bord op de fietsendrager  hebben. Tja, dat hebben wij ook niet. Zou te koop zijn bij een benzinepomp, maar de eerste twee die wij bezoeken hebben het niet. In het Spaans lukt het nog redelijk om duidelijk te maken wat we nodig hebben en men verwijst ons naar een zaak met auto-onderdelen. Pas in Portugal vinden we toevallig een zaak waar ze het zouden moeten verkopen maar de eigenaar spreekt geen woord over de grens en wij spreken geen woord Portugees. Jolanda pakt het notitieblok van de toonbank en tekent een fietsendrager met een bord erop. Pijl naar het bord en de zaak is rond. We kunnen zonder een boete te riskeren verder. We komen weer veel wandelaars tegen die naar Santiago lopen. Zou er ook een route vanuit het zuiden zijn? Aanvankelijk wilden we naar een camping in Porto maar we besluiten om toch buiten Porto te gaan staan en morgen op de fiets naar de stad te crossen. Het is lekker weer en na een wandelingetje  naar het strand duiken we weer vroeg het nest in. De zon gaat mooi onder.

Woensdag 4 mei

Om 10 uur zijn we klaar om naar Porto te fietsen. Dat klinkt vroeg voor ons doen maar het gaat dan om de Portugese tijd en die is een uur vroeger dan bij ons. Er is een strakblauwe lucht en er waait een lekker briesje. We hoeven alleen maar de kust te volgen om in Porto te komen. Maar het klinkt makkelijker dan het is want af en toe loopt de straat dood en moeten we zoeken naar een fietspad dat ons verder leidt. Voetgangers en fietsers delen meestal hetzelfde pad en dat zorgt af en toe voor gevaarlijke  situaties. Maar het zwaarste moet nog komen: de oude stad ligt op een heuvel en het valt niet mee om boven te komen. Hier in Porto zien we voor het eerst weer het massatoerisme. Helikoptervluchten, speciale trams , oude autootjes en bussen die de toeristen de mooie plekjes laten zien. Ons valt de stad wat tegen. Veel oud en vervallen. Eigenlijk vinden we de voorsteden met de brede boulevards en gezellige bankjes onder de platanen leuker. Na een fietstocht van ruim 50 kilometer komen we moe maar voldaan met lege accu's  weer aan op de camping. 

Donderdag 5 mei

Eigenlijk best een saaie dag. We willen de wijngaarden ten oosten van Porto bezoeken maar voordat we de verstedelijkte gebieden uit zijn, zijn we het eigenlijk al zat. De huizen hebben ommuurde tuinen, veel afval op straat en weinig spannends te beleven. De assistente op de mobiel van Jolanda geeft aan dat er op veertien miinuten rijden een camping is in het dorpje Amarante. De camping is schoon, rustig en goedkoop. We strijken er neer. 

Vrijdag 6 mei

Vandaag maken we ons op om de wijnroute echt te gaan rijden. De dag van gisteren wordt ruimschoots gecompenseerd door de fantastische omgeving. Kronkelende weggetjes langs prachtige  vergezichten.  Dit is het beeld van Portugal  dat we in ons hoofd hadden. We blijven maar fotograferen en ons vergapen aan adembenemende panorama's. Aan het begin van de middag vinden we een camping  bij het oudste stadje van Portugal: S. João da Pesqueira. Deze plaats ligt aan N 222, voor motorrijders een juweeltje.... We wandelen eerst door de smalle straatjes en belanden bij een locale bar. Daar gaan we wat eten en drinken. De eigenaresse spreekt alleen Portugees ( net als de receptioniste van de camping) maar serveert ons lekker stokbrood met rauwe ham en kaas. Trots serveert ze ons ook nog haar eigengebakken kaasbrood maar wij vinden het droog en niet lekker. Uit respect eten we bijna alles op. Wanneer we vragen of we een foto mogen maken gaat eerst haar schortje af. 

Zaterdag 7 mei

Sinds we in Portugal zijn worden de nachten verstoord door het geblaf van honden. Er zijn veel zwerfhonden maar ook de honden bij de boerderijen doen mee met het nachtelijk koor. Maar goed dat we elke dag kunnen uitslapen. We hebben voor vandaag weer een mooie route uitgezocht door de binnenlanden. Het landschap wordt minder bergachtig en ruiger. Het is mooi om in de lente te rijden. Overal bloeit de brem en ook zien we veel lavendel. Wanneer we naar de uitgezochte camping willen rijden dan loodst de navigatie ons eromheen. Via een heel smal weggetje zou de camping te bereiken zijn maar die weg loopt dood. De tweede camping die we aandoen blijkt gesloten en bij de derde staat een bord met de tekst: 'geen camping,  privéterrein'. Zucht. De volgende camping is een half uur terug rijden. We besluiten dat toch maar te doen. Via een heel smal weggetje komen we op een bijna verlaten uitgestrekte camping. Er staat slechts een andere caravan. De receptie is onvindbaar en het dochtertje van de andere campinggast leidt ons naar de juiste plek. Dan komt de dochter van de campingbaas juist aangereden. Ze blijkt een Nederlandse te zijn. We worden hartelijk onthaald en krijgen zelfs een privé  douche en toilet toegewezen. We genieten op de rustige plek op Camper Camping Alpedrinha.  's Avonds maken we nog een fraaie wandeling.

Zondag 8 mei

Het was een warme nacht. We slapen met de deuren open en we worden al vroeg wakker. We besluiten op te pakken en verder te rijden. Het is opnieuw een mooie rit. Het landschap wordt vlakker met velden vol kleur, fraaie kastelen en weilanden met bomen waartussen de goden grote ronde stenen gegooid hebben. We komen rond het middaguur alweer aan bij de camping vlakbij Évora. Het is warm, 33 graden dus we doen het rustig aan. Jolanda zoekt verkoeling in het zwembad en Wies leest een boek in de schaduw. Na het avondeten gaan we per fiets de oude stad verkennen. Hij staat op de Unesco erfgoedlijst. Om acht uur 's avonds is het nog 30 graden.We ontdekken opnieuw een broedende ooievaar, deze keer boven op de kerk. 

Maandag 9 mei

We vertrekken voor ons doen weer op tijd. Ook al stonden we niet alleen op de camping, we hebben vannacht wel de deur van de camper opengelaten. We rijden vervolgens door een heuvelachtig landschap. Soms wat akkerbouw, meestal graslanden met bomen. Regelmatig zijn de graslanden rood gekleurd door de klaprozen. Er zijn ontzettend veel ooievaars, soms tientallen nesten in een boom maar meestal  zitten ze op elektriciteitspalen. Rond 12:30 uur komen we aan op de camping mikki bij Albufeira. Het is een echte hippie camping waar vrijheid/ blijheid heerst. Het is opnieuw erg warm en we doen ons best om in de schaduw te blijven. Er is ook een restaurant en we besluiten er op het terras te eten. Hoewel er ook frikandellen en kroketten zijn, bestelt Wies schnitzel en Jolanda saté We zijn zo voorspelbaar! Als je inzoomt op de laatste  foto dan zie je de camper tussen de bomen staan.

Dinsdag 10 mei

We rijden vandaag op tijd richting Spanje. We willen Sevilla bezoeken en het plan is om via de kust langs Albufeira  en Faro te rijden. Wanneer de hotels, souvenirwinkels en eetgelegenheden van Albufeira zich aaneenrijgen en het zicht op de zee minimaal is dan weten we genoeg: Faro slaan we over. We komen daarom op tijd aan op een camping in de buurt van Sevilla om in de middag de stad te kunnen bekijken. Maar het is heet: 33 graden. Geen weer om in een stad rond te dwalen. We doen rustig aan. Zoeken de schaduw op en lezen een boek. De camping bij Dos Hemanas is twee keer zo duur als de vorige en staat helemaal vol terwijl de plaatsen krap zijn en de voorzieningen minimaal.

We hebben Portugal nu dus verlaten.  Onze indruk? Mooie wisselende natuur, veel wilde bloemen waardoor alles heel lieflijk oogt. Slechte wegen en de prijzen in de supermarkten en bij de benzinepompen zijn vergelijkbaar met die in Nederland.  Soms ook duurder, zo kost een mango er gemiddeld 4,5 euro. Veel vervallen en verlaten huizen. Maar we hebben het zeker naar de zin gehad in het land.

Woensdag 11 mei

Om negen uur vertrekken we richting Granada waar we het Alhambra willen bezoeken. Vijftig kilometer voor Granada doemen de eerste besneeuwde bergtoppen op. Het lijkt zeer onwerkelijk en het is tegelijk adembenemend.  Er zijn veel toeristen bij het Alhambra  en de formaliteiten ( rond Covid ?) zijn zeer streng. Om de beurt mag je naar binnen, slechts een persoon mag in de rij staan en de kaartjes kopen, paspoort moet worden getoond en je krijgt een tijd toegewezen waarop je het paleis mag bezoeken. Helaas kunnen wij er pas om half zeven in en dat is ons te laat. Maar we bezichtigen de rest tot we er genoeg van hebben, want het is nog steeds warm. We mogen niet met ons ijsje naar buiten ( ???)  ook daar zijn ze streng in en ook bij de uitgang wordt je ticket nogmaals gecontroleerd. 

We rijden verder door een schitterend heuvellandschap vol met eindeloze  rijen olijfbomen naar een camping honderd kilometer verderop. Bij Albanchéz de Magina in de buurt van Jaén).  De camping heet 'el Cantonet'  en heeft  voornamelijk vaste Spaanse gasten. Onze buurman draait klassieke muziek die veel te hard staat maar wij kunnen er enorm van genieten. We leggen ons gebruikelijke kaartje en maken plannen voor de dag van morgen.

Donderdag 12 mei

Wat gaan we doen vandaag? Valencia of Madrid? Omdat Jolanda het schilderij ' Guernica ' van Picasso graag in het echt wil zien wordt het Madrid. Het vlakke  landschap  waar we doorheen rijden is weinig verheffend, afgezien van een enkele windmolen waartegen gevochten  kan worden. Het wordt steeds bewolkter en minder warm. Vlakbij Madrid vraagt Wies zich af of we wel met een diesel de stad in mogen. Truus, de assistente van Jolanda  geeft aan dat het niet mag. We wijzigen de plannen en rijden door richting Zaragoza.  Het landschap  verandert en we genieten  van heuvels, ravijnen en fraaie stadjes die op heuvels vastgeplakt zijn. Ongeveer honderd kilometer voor Zaragoza  vinden we een camping in de buurt van Sabinan. De duurste tot dusverre met de minste voorzieningen.  Maar ach, het is maar voor een nacht en morgen gaan we Zaragoza  onveilig maken. 

Vrijdag 13 mei

Na een heerlijke frisse nacht worden we wakker met het geluid van de wielewaal. . Na het ochtendritueel rijden we verder richting het centrum van Zaragoza. Het is er druk en de zon brandt. We zijn het snel met elkaar eens: snel de natuur weer in. We komen langs windmolenparken waar geen enkele molen draait want er staat geen zuchtje wind.  Bij de Pyreneeën rijden we door een lange tunnel en aan het einde ervan wacht de grote verrassing in de vorm van besneeuwde bergtoppen. Dat is elke keer toch weer schitterend. Omdat we gisteren lang gereden hebben zoeken we aan het begin van de middag al een overnachtingsmogelijkheid. We komen aan bij camping Valle de Tena in het plaatsje Sabiñánigo.. Dit is de vierde camping op een rij die wel een zwembad heeft maar waarvan het gesloten is. De koekoek  verwelkomt  ons. We besluiten om uit eten te gaan in het restaurant op de camping maar die blijkt gesloten. Gelukkig hebben we nog pizza.

Zaterdag 14 mei

Vandaag zullen we Spanje verlaten en via de Pyreneeën naar Frankrijk gaan. We rijden via de Colle de Aubisque. Het is een bekende weg van de Tour de France en er zijn veel wielrenners op de weg. Het is voor hen een aardige inspanning om boven te komen want het is 15 kilometer klimmen. De omgeving is weer schitterend en we genieten volop. Boven gekomen kunnen we sneeuwballen gooien in een lekker warm zonnetje. Maar dan  blijkt dat de weg verder is afgezet, waarschijnlijk omdat er sneeuw ligt. Dus via dezelfde weg weer naar beneden. We worden ingehaald door een fietser die met een noodgang naar beneden sjeest, een vreemde ervaring. Via Lourdes rijden we naar Bagneres de Bigorre waar we neerstrijken op camping ' les fruitiers'. Het is drukkend warm en de donkere wolken pakken zich samen. Het spettert af en toe heel licht. We wandelen naar het dorpje om daar te eten. 

Zondag 15 mei

Wies zou graag de hoogste brug ter wereld willen zien in Millau maar dat is nog wel verdomd lang rijden. Met spijt besluiten we toch om die voor een andere keer te bewaren. We rijden daarom richting Gé en Ellen via kleine weggetjes.  Het is een lieflijk landschap dat van bergen overgaat in glooiingen met veel akkers en grasland. We komen o.a. door Beauville, inderdaad een mooi stadje op een heuvel met een schitterend uitzicht. Wanneer we een camping zoeken besluiten we om toch maar direct door te rijden naar ' le Paradis' waar we rond vijf uur aankomen. Gelukkig is ons plekje nog vrij en na een verkoelende duik in het zwembad zijn we weer helemaal fit. Jaap en Lia zijn ook op de camping en daar drinken we eerst nog wat voordat we bij het restaurant op het terras een heerlijke dagschotel eten. Het wordt rennen naar de camper want het onweer breekt met harde knallen los. 

 maandag 16 mei

We besluiten nog twee dagen op de camping van Ellen en Gé te blijven om bij te komen en hier te genieten van alle luxe. Vannacht heeft het flink geregend maar al snel wint de zon het van de wolken. We gaan op de fiets richting Montignac naar een kweker om palmbomen uit te zoeken: een leuk souvenir van deze vakantie. Via een omweg fietsen we langs de grotten terug naar de camping om vervolgens met de bus de palmboompjes en twee potten met fuchsia's op te halen. Dan lekker zwemmen, Turks stoombad, heerlijk eten op het terras en bridgen bij Jaap en Lia. Voor we het weten is de dag alweer om. 

Dinsdag 17  mei

Het is vandaag weer heet. Boven de dertig graden. Geen weer om iets te doen. We blijven in de schaduw, spelen een spelletje, zoeken verkoeling in het zwembad en rond vijf uur drinken we wat op het terras met Ellen en Gé. Gisteravond zijn Daniëlle en Albert ook op de camping aangekomen en bij hen gaan we gezellig barbecueën. Na afloop nog een paar spelletjes spelen en dan naar de bus. We genieten nog even na onder de sterrenhemel voordat we het bed induiken. 

Woensdag 18 mei

Het is tijd om afscheid te nemen. Rond acht uur worden we uitgezwaaid door Ellen en hond Tex. Plan is om in de buurt van Gent een camping te zoeken. De reis gaat zeer voorspoedig. Geen files, niet te warm en gezellig de muziek aan en meezingen. Rond vijf uur komen we aan op camping Groeneveld in de buurt van Deinze. We zijn moe van de reis en gaan vroeg slapen. Om half vier 's nachts begint het te onweren. 

Donderdag 19 mei

Het plan is om via Heerlen te rijden zodat we bij Aliet en Gerard koffie kunnen drinken. We hebben daarom de wekker gezet zodat we op tijd kunnen rijden. Het is droog en we kunnen buiten ontbijten. Eerst nog even tanken en dan vol goede moed op weg. We gaan via Antwerpen omdat Brussel vaak erg druk is. Maar bij Antwerpen wordt aan de weg gewerkt en we komen anderhalf uur in de file te staan. We kunnen in Heerlen niet alleen op het terras koffie drinken maar ook gelijk lunchen. Aliet heeft lekkere pastijtjes gemaakt. Na de lunch rijden we verder. Donkere wolken pakken zich samen en bij Roermond begint het te stormen en te regenen. Het lijkt wel alsof het onweer met ons meegereisd is vanuit Frankrijk. Op de radio horen we dat code oranje geldt. Om half zes rijden we Norg weer binnen. We halen patat met frikandellen en verbazen ons over ons mooie ruime huis en al het groen eromheen want toen we vertrokken was er nog nauwelijks blad aan de bomen. Het is ook heerlijk om weer thuis te zijn. We hebben genoten van de reis en we hopen dat jullie genoten hebben van het verslag. Bedankt dat jullie ons gevolgd hebben en tot een volgende keer.